กะเมือยแล้วนำคำว่าฮัก
มันบ่ได้ดั่งใจเจ้าของ
สิบ่มักไผพักใจสาก่อน
บ่ออนซอนอีกแล้วแนวนี่
เจ็บ..แป๊ะตาย ทุ่มเทเท่าไหร่ก็ยิ่งช้ำ
เสีย..ทุกอย่าง แต่บ่เคยได้ใจของเธอกลับมาเลย
*หัวใจมันแหลกแตกสลาย
โง่เป็นควายยังไม่รู้ตัวอีก
ต้องหลีกให้เขาผู้เป็นดั่งหงส์
แม้เรามาก่อนก็ตามคนไม่ใช่ทำอะไรก็ยืนงง
ต้องยอมสวมมงให้กับเขา
เสียแล้วก็เสียไป อย่าไปคิดเสียใจเถอะตัวเรา
น้ำตาที่ร้องไห้กับเขา ต่อจากนี้จะไมมีอีก
