แล้วฉันต้องทนอีกนานเท่าไร
เจ็บไปอีกนานแค่ไหน
กว่าจะมีรักแท้โดยที่ไม่ต้องผิดหวัง
ขอเพียงสักคนที่คอยเข้าใจ
คนที่กุมมือฉันไว้
เบื่อการโดนทิ้งแล้วต้องมาอยู่เพียงลำพัง
หัวใจเจ็บช้ำทุกข์ทรมาน เหมือนจมกับความผิดหวัง
เริ่มชินกับความเจ็บช้ำ
ชีวิตของฉันที่ผ่านไปแต่ละวัน
ถึงจะอยู่คนเดียวได้บ้างแล้ว
แต่ก็ยังต้องการมีใครสักคนคอยปลอบ
เจ็บช้ำกันมาเท่าไร
เจ็บกันขนาดไหน เหนื่อยกับความรักไม่มีวันจบสักที
แค่คนที่คอยเข้าใจ ไม่ได้ต้องการอะไร
เพียงกำลังใจ พร้อมความรู้สึกดีๆ
ฉันเริ่มหวาดกลัวกับความรัก
เพราะรู้ดีว่ามันต้องเจ็บขนาดไหน
มันเกินที่จะทนไหว เหมือนว่าตอนนี้เริ่มท้อ
แล้วฉันต้องทนอีกนานเท่าไร
เจ็บไปอีกนานแค่ไหน
กว่าจะมีรักแท้โดยที่ไม่ต้องผิดหวัง
ขอเพียงสักคนที่คอยเข้าใจ
คนที่กุมมือฉันไว้
อยากจะมีรักที่มันไม่ต้องพยายาม
เหมือนว่าตอนนี้ใจเริ่มท้อ หัวใจเหมือนไม่สมประกอบ
เจ็บกับความรักที่มันแค่จอมปลอม โดนทำร้ายเท่าไรก็ยังไม่เคยจำ
แค่ไม่ได้คิดว่ามันจะเจ็บ แล้วฉันนั้นต้องทนไปอีกกี่ครั้ง
ถึงจะสมหวังกับเขาสักที
แค่ภาวนาให้ตัวเองเจอความรักที่ไม่เหนื่อย
ในวันที่ฉันใช้ชีวิตไปเรื่อยเปื่อย
แค่อยากจะเจอคนที่ดี เพียงแค่ใครสักคนที่เขานั้นพร้อมจะมีฉัน
ไอ้การที่ต้องอยู่คนเดียวมันก็คงไม่ไม่เท่าไร
แม้ในค่ำคืนวันที่ฟ้าไม่เป็นใจ
ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ฉันก็ยังคงเชื่อในสักวัน
ฉันเริ่มหวาดกลัวกับความรัก
เพราะรู้ดีว่ามันต้องเจ็บขนาดไหน
มันเกินที่จะทนไหว เหมือนว่าตอนนี้เริ่มท้อ
แล้วฉันต้องทนอีกนานเท่าไร
เจ็บไปอีกนานแค่ไหน
กว่าจะมีรักแท้โดยที่ไม่ต้องผิดหวัง
ขอเพียงสักคนที่คอยเข้าใจ
คนที่กุมมือฉันไว้
เบื่อการโดนทิ้งแล้วต้องมาอย่เพียงลำพัง
