ยืนเดียวดายกลางสายฝน ใครบางคนว่าชื่นฉ่ำ
ฉันที่มองอยู่ซ้ำ ๆ เห็นว่าใจเธอเปียกปอน
จมตัวเองกับความหลัง ฝังเอาไว้จนร้าวรอน
ความทรงจำเมื่อครั้งก่อน ตอนที่เขาจากไป
เธอยังยืนอยู่ตรงนั้น ใจที่มันแหลกสลาย
เปียกปอนฝนที่โปรยปราย เธอเดียวดายจนเย็นชา
มีแค่เพียงภาพความเหงา สะท้อนเงาจากน้ำตา
ฝนในใจคงหนาวกว่า หยดน้ำตาของเธอ
ฉันว่าคงไม่นาน ฝนจะผ่านไป
เปลี่ยนจากหยดน้ำตา เป็นรอยยิ้มสดใส
เธอยังคงมีความหมาย รักมากมายยังมี
ยืนเดียวดายกลางสายฝน คอยบางคนตรงที่เก่า
หากว่ายังคงรอเขา เหมือนทุกวันที่ผ่านมา
ใจของเธอคงเหน็บหนาว ก่อนถึงคราวที่ฝนซา
หลบตรงนี้คงดีกว่า เดี๋ยวเธอไม่สบาย
ฉันว่าคงไม่นาน ฝนจะผ่านไป
เปลี่ยนจากหยดน้ำตา เป็นรอยยิ้มสดใส
เธอยังคงมีความหมาย รักมากมายยังมี
ฉันว่าคงไม่นาน มันจะผ่านและพ้นไป
ตราบใดที่ฝนซา และฟ้ายังสดใส
เธอนั้นยังมีความหมาย และรักมากมายยังมี
