ชาติเพิ่นชาติโพธิ์ ชาติโตมันชาติกกพร้าว
ลมเลยบ่จับจ่องน้าว อ่วยกกพร้าวเนิ้งใส่กกโพธิ์
ผลาน้องนี้ดั่งไม้แก่นหล่อนกลางท่งโก่โด่ แดดบ่ห่มลมต้องทนโท่ บ่มีไผโสสิเหลียวมาเบิ่ง
รักก็รักสุดใจ ทางไปมันไกลเหลือเกิน มองไม่เห็นเส้นทางที่จะเดิน กั้นวังเวินศักดินารักเรา
แนวนามเจ้ามันเป็นแนวทองแท้ บ่ผันแปรกะเป็นทองคือเก่า
แนวนามน้องมันทองปลอมย้อมเอา คงไม่เท่าคนที่เขาสมพี่
เกิดชาตินี้น้องรักพี่ไม่ได้ ชาติก่อนน้องไปทำอะไรไว้หนอ
ได้เอาหยังทานอดีตกาลชาติก่อ น้องจั่งได้มอซอนั่งจอค่อแนมพี่
(ลำ) ชาติเก่ากี้ ทำบุญอิหยังจั่งได้รั้งให้ต่ำ ก่ำก่ำหน้าแหล่บ่สมแท้พี่ชาย
เหลียวเบิ่งอ้าย งามแท้งามว่า วาสนาน้องได้ส่ำนี้ เอาความดีสู้สิพอยู้ได้บ่ ความดีสู้จะพอยู้ได้ไหม
ทางไกลมันเวิ้งเหิงเดินจนเมื่อย ทางไกลเวิ้งเหิงเดินจนเมื่อย กะฮักอยู่เรื่อยเรื่อย แต่ทางอ้ายบ่แนม
อยากเอาใจแซมดึงมาบรรจบกัน ต้องมีสักวันหรือน้องนั้นหวังสูงเหลือเกิน
อกกูเอ้ย ความฮักกะถูกเมิน ครอบครัวอ้ายสรรเสริญ คนที่เพิ่นออนซอน
ไม้จิกหล่อนบ่หวังอ่อนตามลม ไฟลามถมสิอ่อนลงกะยังแล้ว
แนวคนไพร่ไผสิเอาไปเฮ็ดแนว เจียมแท้แล้ว น้องเจียมโตเจ้าของ
(ลำ) แนวไก่น้อย กำลังเฮียนขันสิสู้ไก่โจ้นใหญ่ มันกะขันบ่ได้คือด้ามดั่งเขา
สิตบปากกล้า สิอ้าปากขึ้น สิบืนปากหล่อน สิฮ่อนปีกลง คือจั่งหงส์ลอยเวินมาส่างสิเป็นไปได้
คบไปก็ไม่มีความสุข รักไปก็ไม่มีความสุข ทุกอย่างพันผูกมีแต่ระแวง
ขอสิทธิ์แค่เพียงได้รัก แค่คนรู้จักบ่ต้องการแสดง
ฮักเด้อเจ้าผู้แก้มแป่งแซ่ง แป่งแซ่งผู้แป่งแซ่ง แป่งแซ่ง
แป่งแซ่งผู้แป่งแซ่ง แป่งแซ่ง ให้น้องได้แยงส่ำนี้ก็พอ
(ลำ) ไผน้อสิได้เคียงคู่อ้าย ไผน้อสิได้เคียงคู่อ้าย อิจฉาเขาหลายแนวเฮามันต่ำ
ต่ำต่ำกะก้มลงต่ำต่ำ ต่ำต่ำ ต่ำต่ำ กะก้มลงต่ำต่ำ
ต่ำกะต่ำกะจนว่าลุกบ่ขึ้น แฮงทื้นกะบ่ไหว อ้ายบ่หมายเอาใจลงมาฮ่อน
ฮ่อนแล้วฮ่อน กะฮ่อนฮ่อนแล้วฮ่อน ฮ่อนแล้วฮ่อนกะฮ่อนลงต่ำต่ำ
อ้ายแนวหงส์คำกาดำน้อง เชื้อแนวกาดำ นั้นคือน้อง นั้นคือน้อง...
