ตั้งกี่ครั้งที่ต้องเจอ เธอกับความเสียใจ
ตั้งกี่ครั้ง ที่เธอล้า เดินเข้ามาร้องไห้
ไม่ต้องมีคำอะไร มันก็พอเข้าใจ เขาใช้ไหมที่กระทำ
แม้จะดีใจเสมอ ที่เธอมาพบกัน
แม้ข้างในใจอยากเจอ เธอคือคนสำคัญ
ฉันไม่เคยมีความสุข
มีแต่ความทุกข์ที่เห็นเธอมีแต่ช้ำ
ได้แต่รับรู้ความเป็นไป รักเธอแค่ไหนได้แค่เป็นห่วง
หรือให้ดีฉันเองไม่ควร ให้เธอมาหา
ให้ฉันเหงา ดีกว่าเขาไม่รักเธอ ทนเห็นเธอช้ำไม่ไหว
ให้ฉันอ้างว้าง ไม่ต้องเห็นแววตาเธอเสียใจ ได้ไหมเธอ
ให้ฉันทนเหงา ดีกว่าเขาไม่รักเธอ ปวดใจที่เธอมาหา
ถ้าการไม่เจอ แปลว่าเขาไม่ทำเธอเสียน้ำตา ฉันยอมเหงา ยอมลำพัง
ไม่ขอให้เธอลืมเขา เพราะเรารู้ดีแก่ใจ
เวลารักใครสักคนไปแล้ว คงลืมไม่ไหว
อย่างที่ฉันรัก เธอเท่านั้น
แม้จะดีใจเสมอ ที่เธอมาพบกัน
แม้ข้างในใจอยากเจอ เธอคือคนสำคัญ
ฉันไม่เคยมีความสุข
มีแต่ความทุกข์ที่เห็นเธอมีแต่ช้ำ
ได้แต่รับรู้ความเป็นไป รักเธอแค่ไหนได้แค่เป็นห่วง
หรือให้ดีฉันเองไม่ควร ให้เธอมาหา
ให้ฉันเหงา ดีกว่าเขาไม่รักเธอ ทนเห็นเธอช้ำไม่ไหว
ให้ฉันอ้างว้าง ไม่ต้องเห็นแววตาเธอเสียใจ ได้ไหมเธอ
ให้ฉันทนเหงา ดีกว่าเขาไม่รักเธอ ปวดใจที่เธอมาหา
ถ้าการไม่เจอ แปลว่าเขาไม่ทำเธอเสียน้ำตา ฉันยอมเหงา ยอมลำพัง
ไม่ขอให้เธอลืมเขา เพราะเรารู้ดีแก่ใจ
เวลารักใครสักคนไปแล้ว คงลืมไม่ไหว
อย่างที่ฉันรัก เธอเท่านั้น
ให้ฉันเหงา ดีกว่าเขาไม่รักเธอ ทนเห็นเธอช้ำไม่ไหว
ให้ฉันอ้างว้าง ไม่ต้องเห็นแววตาเธอเสียใจ ได้ไหมเธอ
ให้ฉันทนเหงา ดีกว่าเขาไม่รักเธอ ปวดใจที่เธอมาหา
ถ้าการไม่เจอ แปลว่าเขาไม่ทำเธอเสียน้ำตา ฉันยอมเหงา ยอมลำพัง
ขอทนเหงา เพียงลำพัง
