ตัวอยู่ไทยแต่หัวใจฝากไว้ฝั่งลาว
ฝากไปกับผู้สาวฝั่งซ้ายที่อ้ายฮำฮอน
สายลมช่วยพัดใจอ่วยไปหาบังอร
แสงแดดอ่อนอ่อนคิดฮอดตอนคุยกันริมโขง
นั่งซงลงเฮ็ดโจ่งโป่งคิดฮอดบ่เซา
ข้ามละสะพานไทยลาว ไปหาสัญญาบ่หลง
ฮอดเมษา ย่านใจหล่าฮักบ่มั่นคง
ย่านลมปากหนุ่มฝั่งโขง เป่าหูให้ลืมชู้ฝั่งไทย
หน้าสงกรานต์ ชายหาดเคยสาดน้ำกัน
จากวันนั้น อ้ายกะยังจดจำฝังใจ
คิดฮอดสาว ฝั่งลาวเคยได้นั่งใกล้
ผู้บ่าวไทย บ่เหลวไหลลืมเจ้าดอกหนา
เสียงฟ้าคราง ทางฝั่งลาวสาวได้ยินบ่
มาคิดฮอดแท้หน่อ คือใจหนุ่มไทยห่วงหา
ถ่าแน่ใจ สิไปฮับเจ้ามายามย่า
คันแมนมีผลา อ้ายยังคิดว่าสิได้แต่งดอง
หน้าสงกรานต์ ชายหาดเคยสาดน้ำกัน
จากวันนั้น อ้ายกะยังจดจำฝังใจ
คิดฮอดสาว ฝั่งลาวเคยได้นั่งใกล้
ผู้บ่าวไทย บ่เหลวไหลลืมเจ้าดอกหนา
เสียงฟ้าคราง ทางฝั่งลาวสาวได้ยินบ่
มาคิดฮอดแท้หน่อ คือใจหนุ่มไทยห่วงหา
ถ่าแน่ใจ สิไปฮับเจ้ามายามย่า
คันแมนมีผลา อ้ายยังคิดว่าสิได้แต่งดอง
คันแมนมีผลา อ้ายยังคิดว่า สิได้เป็นดอง