อยู่บ้านนานำกันเคยเรียนร่วมชั้นตอนอนุบาล
นั่งก็นั่งติดกันเคยลอกการบ้านนำกันยามแลง
พอเริ่มใหญ่เป็นสาวเลยไว้ผมยาวเรียนรามคำแหง
กลับมาบ้านคำแพงลืมกันเพื่อนเก่าบ่เว้าบ่จา
ลืมจ้อยลืมจ้อย
ลืมจ้อยลืมกันจ้อย
จากกันบ่ทันโดนโอ้คนหนอคนลืมกันง่ายง่าย
มาดเผิ่นปานคุณนายลงเฮือนบ่ได้ย้านเปื้อนขี้ดิน
เว้าแต่โทรศัพท์พยุบพยับบ่จบบ่สิ้น
แม่ลวกผักตำนินบอกกินบ่เป็นพะนะพะนา
ลืมจ้อยลืมจ้อย
ลืมจ้อยลืมกันจ้อย
จากกันบ่ทันปีกลับมาบัดนี้หน้าเหลืองอ่อยฮอย
เหลือบไปเบิ่งท้องน้อยโอ้บ่ใช่ย่อยเป็นสีอึ่งลืง
หากินแต่บักส้มอ๊วกอากฮากลมคือคนท้องยืง
ไผเห็นต้องตะลึงอาการแบบนี้มีอยู่อย่างเดียว
มานจ้อยมานจ้อย
มานจ้อยเสียดายเด้
จากกันบ่ทันปีกลับมาบัดนี้หน้าเหลืองอ่อยฮอย
เหลือบไปเบิ่งท้องน้อยโอ้บ่ใช่ย่อยเป็นสีอึ่งลืง
หากินแต่บักส้มอ๊วกอากฮากลมคือคนท้องยืง
ไผเห็นต้องตะลึงอาการแบบนี้มีอยู่อย่างเดียว
หมานจ้อยหมานจ้อย
หมานจ้อยเสียดายเด้