ใจมันจำเธอไม่จาง ห่างกันไปไม่นาน
นอนละเมอมันทุกวัน ก็ใจมันต้องการจะเจอ
ฉันจึงต้องวนกลับมา หมุนมาให้เจอกับเธอ
ตามมาตื้อกันจนเจอ มาจนกว่าเธอจะให้ใจ
ก็เพราะว่าตัวฉันเป็น อย่างบูมเมอแรง
ขว้างไปยิ่งแรง ยิ่งกลับมาเร็ว
ฉันเป็นอย่างบูมเมอแรง
ขว้างไปทุกแห่ง ก็มาที่เดิม
เธอเป็นคนขว้างไป อย่างเยื่อใยไม่มี
ก็ยังวนเวียน มาทุกที คอยจะคลุกคลีตลอด
ถึงเธอนั้นคอยผลักไส ถึงตัวฉันเองจะไป
แต่ไปไหนไม่เคยไกล ใจมันก็ลอยมาหาเธอ
ถึงเธอนั้นคอยผลักไส ถึงตัวฉันเองจะไป
แต่ไปไหนไม่เคยไกล ใจมันก็ลอยมาหาเธอ
เพราะว่าตัวฉันเป็น อย่างบูมเมอแรง
ขว้างไปยิ่งแรง ยิ่งกลับมาเร็ว
ฉันเป็นอย่างบูมเมอแรง
ขว้างไปทุกแห่ง ก็มาที่เดิม
ถึงเธอนั้นคอยผลักไส ถึงตัวฉันเองจะไป
แต่ไปไหนไม่เคยไกล ใจมันก็ลอยมาหาเธอ
เพราะว่าตัวฉันเป็น อย่างบูมเมอแรง
ขว้างไปยิ่งแรง ยิ่งกลับมาเร็ว
ฉันเป็นอย่างบูมเมอแรง
ขว้างไปทุกแห่ง ก็มาที่เดิม
ก็เพราะว่าตัวฉันเป็น อย่างบูมเมอแรง
ขว้างไปยิ่งแรง ยิ่งกลับมาเร็ว
ฉันเป็นอย่างบูมเมอแรง
ขว้างไปทุกแห่ง ก็มาที่เดิม