เธอคงจะคิดว่าความผูกพัน
มันไม่ทรมานใช่หม้าย
อีกนานแค่ไหนฉันถึงจะลืมเธอได้
ทำไมมันยากเย็น
กับความทรงจำที่มันยังตรึงและฝังใจ
และช่วงเวลาที่เคยมีเธออยู่ข้างกาย
ถ้าหากว่ามันลืมง่าย ฉันคงไม่ทรมาน
ต้องเจ็บและช้ำจากการที่เธอนั้นตอกและย้ำด้วยคำว่าเลิกกัน
ให้รักสองเราจบลงแค่นั้นให้ฉันลืมเธอไป
แต่ความผูกพันในช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันจะลืมยังไงไหว
มันมีวิธีไหนที่จะทำให้ฉันนั้นลืมเธอ
เธอรู้หม้ายว่าความผูกพันมันฆ่าคนได้
และฉันต้องทรมานจนเจียนตาย
ว่ามันจะลบเลือนเธอ จากใจ
ไม่ง่ายเหมือนว่า ที่จะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล
แล้วฉันต้องทรมานอีกแค่ไหน
กว่ามันจะลบภาพเธอจากได้เสียที
ต้องเจ็บและช้ำจากการที่เธอนั้นตอ กและย้ำด้วยคำว่าเลิกกัน
ให้รักสองเราจบลงแค่นั้นให้ฉันลืมเธอไป
แต่ความผูกพันในช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันจะลืมยังไงไหว
มันมีวิธีไหนที่จะทำให้ฉันนั้นลืมเธอ
เธอรู้หม้ายว่าความผูกพันมันฆ่าคนได้และฉันต้องทรมานจนเจียนตายว่ามันจะลบเลือนเธอ
จากใจ.. ไม่ง่ายเหมือนว่าที่จะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล
แล้วฉันต้องทรมานอีกเท่าไร...กว่ามันจะลบภาพเธอจากใจได้เสียที
เธอรู้มั้งหม้ายว่าความผูกพันมันฆ่าคนได้
และฉันต้องทรมานจนเจียนตาย ว่ามันจะลบเลือนเธอจากใจ
ไม่ง่ายเหมือนว่าที่จะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล
แล้วฉันต้องทรมานอีกแค่ไหน
กว่ามันจะลบภาพเธอจากใจได้เสียที
เธอรู้มั้งหม้ายว่าความผูกพันมันฆ่าคนได้
และฉันต้องทรมานจนเจียนตาย ว่ามันจะลบเลือนเธอจากใจ
ไม่ง่ายเหมือนว่าที่จะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล
แล้วฉันต้องทรมานอีกแค่ไหน
กว่ามันจะลบภาพเธอจากใจได้เสียที
กว่ามันจะลบภาพเธอให้หายจากใจ เสียที
