รอยยิ้มที่เธอให้มา
คงเป็นเหมือนกับยา
ช่วยรักษาความรู้สึกบอบช้ำ
และตอนที่เรากอดกัน
ทุกความผูกพัน
คงทำใจฉันจดจำมันไปอย่างช้าๆ
แล้ววันนึงเธอก็หาย
และฉันยังจมกับความรัก
ไม่นานนักใจฉันก็คงสลาย
กอดนั้นที่ไม่มีขาย ยิ่งกลับทำฉันไม่สบาย
อาจยังไม่ถึงตาย แต่เหมือนร่างกายมันยังต้องการ
เธอทำฉันไม่มีแรง กลายเป็นคนลงแดง
ยังไม่อาจหาอะไรมาแทนที่เธอตอนนี้
ทุกครั้งที่คิดถึงกันทำฉันเจ็บปวดทุกที
เธอคิดว่าเลิกก็ดีแต่ฉันยังเสพติดมัน
rap
อยู่ๆ เตียงมันก็รู้สึกกว้าง ทุกอย่างมันก็รู้สึกเงียบ
เผลอทีไรหันไปมองข้างๆ แต่ก็ไม่มีใครมาเรียก
ฤทธิ์ของเธอมันคงแรงมากๆ คงไม่อาจเอาอะไรมาเทียบ
จุมพิตเธอฉันก็ทำไม่ได้ ร้องไห้รอเธอกลับมาเนี่ย
เพราะตอนจะนอนเราเคยได้กอด
คำหวานที่หยอดก่อนเราได้กิน
ทุกที่ๆ เราได้ผ่าน มีเธอเคียงข้างให้ซบให้พิง
ยังคิดถึงมันตลอด พยายามจะบอกตัวเองให้ชิน
แต่ฉันจุกจนหายใจไม่ออก เพราะใจยังหลอกว่ามันไม่จริง
แล้ววันนึงเธอก็หาย
และฉันยังจมกับความรัก
ไม่นานนักใจฉันก็คงสลาย
กอดนั้นที่ไม่มีขาย ยิ่งกลับทำฉันไม่สบาย
อาจยังไม่ถึงตาย แต่เหมือนร่างกายมันยังต้องการ
เธอทำฉันไม่มีแรง กลายเป็นคนลงแดง
ยังไม่อาจหาอะไรมาแทนที่เธอตอนนี้
ทุกครั้งที่คิดถึงกัน ทำฉันเจ็บปวดทุกที
เธอคิดว่าเลิกก็ดี แต่ฉันยังเสพติดมัน
เธอทำฉันไม่มีแรง กลายเป็นคนลงแดง
ยังไม่อาจหาอะไรมาแทนที่เธอตอนนี้
ทุกครั้งที่คิดถึงกัน ทำฉันเจ็บปวดทุกที
เธอคิดว่าเลิกก็ดีแต่ฉันยังเสพติดมัน