แยกไม่ออกอันไหนคือน้ำตา
อันไหนมาสคาร่า
มันเลอะตาไปหมด
มันไหลแล้วมันก็หยดไปทั้งหน้า
นานเท่าไรที่ไม่ได้พูดจา
กับคนที่จ้องตา
คนนั้นข้างในกระจก
สภาพเหมือนแมวเปียกๆ บนหลังคา
มีปุ่มหยุดคิดไหม
เหนื่อยเกินไปใจฉัน
ลืมไป ว่าใจตัวเองก็สำคัญ
ขอโทษนะตัวฉัน มานี่มา
ฉันขอกอดตัวเองบ้าง
ทิ้งทุกอย่างแล้วหลับตา
ขอไม่เดินพร้อมนาฬิกา
ให้เวลามันเดินนำหน้าไปก่อนเลย
อยู่คนเดียวไปสักพัก
ผ้าก็ยังไม่ต้องซัก อยู่เฉยๆ
ค่อยๆ ฮีลตัวเองค่อยๆ หายใจ
ให้กลับไปเป็นคนเดิมอย่างที่เมื่อก่อนเคย
ปล่อยทุกอย่างให้กองตรงนั้นไป
ปล่อยจานบนโต๊ะไว้
ปิดเสียงโทรศัพท์
ไม่รับไม่รู้ไม่จับไม่สนใจ
โลกที่ความจริงใจไม่เท่ากัน
ก็วางเลยช่างมัน
ชีวิตข้างนอกหน้าต่าง
ทำร้ายหัวใจให้เจ็บอยู่ทุกวัน
มีปุ่มหยุดคิดไหม
เหนื่อยเกินไปใจฉัน
ลืมไป ว่าใจตัวเองก็สำคัญ
ขอโทษนะตัวฉัน มานี่มา
ฉันขอกอดตัวเองบ้าง
ทิ้งทุกอย่างแล้วหลับตา
ขอไม่เดินพร้อมนาฬิกา
ให้เวลามันเดินนำหน้าไปก่อนเลย
อยู่คนเดียวไปสักพัก
ผ้าก็ยังไม่ต้องซัก อยู่เฉยๆ
ค่อยๆ ฮีลตัวเองค่อยๆ หายใจ
ให้กลับไปเป็นคนเดิมอย่างที่เมื่อก่อนเคย
ฉันขอกอดตัวเองบ้าง
ทิ้งทุกอย่างแล้วหลับตา
ขอไม่เดินพร้อมนาฬิกา
ให้เวลามันเดินนำหน้าไปก่อนเลย
อยู่คนเดียวไปสักพัก
ผ้าก็ยังไม่ต้องซัก อยู่เฉยๆ
ค่อยๆ ฮีลตัวเองค่อยๆ หายใจ
ให้กลับไปเป็นคนเดิมอย่างที่เมื่อก่อนเคย