อาจเพราะใจเธอเปลี่ยนไป
อาจเพราะลมมันเปลี่ยนทาง
อาจเพราะใจมันบาง
มันแพ้ให้กับคนนั้น
อาจเพราะฉันไม่ใช่เขา
อาจเพราะเราไม่เข้าใจ
อาจเพราะความบังเอิญ
และรักเราถูกทำร้าย
ไม่มีใครเชื่อว่าใจเฉาๆกำลังจะตาย
ความรู้สึกในนั้น
***โคตรจะเหงาจะเดียวดาย
และฉันเองก็ไม่รู้
เมื่อไหร่จะดีเมื่อไหร่จะหาย
ก็หวังว่าในสักวัน
ใจมันจะซ่อมตัวเองได้
ฉันกอดตัวเองทุกคืน
ก็กอดจนตื่นลืมตาทุกเช้า
ฉันกอดตัวเองทุกคราว
ในวันที่เหงาและไม่มีใคร
ฉันกอดตัวเองทุกที
ฉันอยู่ตรงนี้ฉันมีแค่ใจ
และฉันก็ไม่รู้ทำไม
มันคิดถึงใครคนนึงทุกที
ทั้งสายตาที่อ่อนโยน
และสัมผัสที่อบอุ่น
ฉันแทบจะขาดใจ
ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาไม่เจอใคร
มันเลื่อนลอยมันเหงาไป
ฉันนั่งมองที่โซฟา
จนแสงมันแยงตา
กับทุกๆเช้าที่ไม่มีเธอ
ก่อนเข้านอนบอกฝันดี
พอตื่นมามันไม่มี
วันเวลาดีๆพอถึงวันนี้แค่ภาพเบลอๆ
คิดถึงจังคิดถึงเธอ
แม้รู้ว่าอีกกี่ปีต่อให้รอตรงนี้ก็คงไม่เจอ
อาจเพราะใจเธอเปลี่ยนไป
อาจเพราะลมมันเปลี่ยนทาง
อาจเพราะใจมันบาง
มันแพ้ให้กับคนนั้น
อาจเพราะฉันไม่ใช่เขา
อาจเพราะเราไม่เข้าใจ
อาจเพราะความบังเอิญ
และรักเราถูกทำร้าย
You’re the one who’re right here
In the memory forever
ลมที่พัดอาจเป็นพายุ
ที่รักฉันได้แต่พร่ำเพ้อ
เฝ้าแต่คิดในหัวมันกลัว
แต่เหงาซ้ำๆแต่เรื่องเธอ
และภาพสะท้อนมันซ้อนอย่างนั้น
ก็มันยังเป็นอยู่เสมอ
ได้แต่วอนภาวนา
ขอให้เธอได้คืนย้อนมา
ลอยละอองบดบังสายตา
ได้แต่หวังว่าจะดีขึ้นมา
เพราะว่าไม่รู้ว่าชีวิตวันพรุ่งนี้
มันจะเจอกับอะไร
จะเป็นตายหรือร้ายดี
แต่ฉันยังจะรักเธอ
ทั้งสายตาที่อ่อนโยน
และสัมผัสที่อบอุ่น
ฉันแทบจะขาดใจ
ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาไม่เจอใคร
มันเลื่อนลอยมันเหงาไป
ฉันนั่งมองที่โซฟา
จนแสงมันแยงตา
กับทุกๆเช้าที่ไม่มีเธอ
ก่อนเข้านอนบอกฝันดี
พอตื่นมามันไม่มี
วันเวลาดีๆพอถึงวันนี้แค่ภาพเบลอๆ
คิดถึงจังคิดถึงเธอ
แม้รู้ว่าอีกกี่ปีต่อให้รอตรงนี้ก็คงไม่เจอ
อาจเพราะใจเธอเปลี่ยนไป
อาจเพราะลมมันเปลี่ยนทาง
อาจเพราะใจมันบาง
มันแพ้ให้กับคนนั้น
อาจเพราะฉันไม่ใช่เขา
อาจเพราะเราไม่เข้าใจ
อาจเพราะความบังเอิญ
และรักเราถูกทำร้าย
เพราะใจเธอเปลี่ยนไป
และรักเราถูกทำร้าย
อาจเพราะฉันไม่ใช่เขา
อาจเพราะเราไม่เข้าใจ
อาจเพราะความบังเอิญ