ไม่มีแล้วคนบอกฝันดีก่อนนอน ไม่มีคนคอยอ้อนในตอนหลบบ้าน กว่าจะผ่านไปแต่ละวัน รู้หม้ายมันเจ็บแค่ไหน เพราะเธอไม่อยู่ไม่รู้จะสู้ไปเพื่อใคร
หยบมานอนร้องไห้ สากลัวใครเห็น ต้องทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าคนอื่น ยืนมองดาวแล้วเศร้าใจ มันไม่มีเธอเคียงข้าง ริมหน้าต่าง เหลือเพียงแค่ภาพความทรงจำ
*ทำพรือให้ลืมเธอได้ ช่วยบอกทีได้หม้าย ก็คนมันรักหมดหัวใจ
**น้ำตาไหลลงเปียกหมอน เมื่อนึกถึงตอนเรารักกัน เจ็บหัวใจเธอไม่น่าทำ เหยียบซ้ำตรงที่แผลเดิม พอเริ่มสบาย เธอก็ไม่ให้ความสำคัญ ลืมแล้วตอนลำบากมาด้วยกัน ลืมคำสัญญาในวันนั้น เคยบอกรักกันใต้เงาจันทร์ฉันยังจำได้ (ฉันยังจำไม่เคยลืม)