นาทีก่อนสิบเก้านาฬิกา
จับเจ่ากันอยู่ใต้ชายคา ฝูงคนไม่รู้จักไม่คุ้นตา
ฝนเทลงกระหน่ำไม่เห็นซา
เปียกปอนไปด้วยฝนและเหงื่อ
เป็นเชื้อในรองเท้าขึ้นรา
ขอทานนำไอพอดเสียบหูฟัง
รถยนต์ช่วยกันส่งให้เสียงดัง
เข็มนาฬิกา เดินเชื่องช้าล้าลงไป
รอคอยใจยิ่งหวั่นไหว ยาวนานมันยิ่งเร่งใจ
เคลื่อนไปช้าๆ ตามเวลาความเป็นจริง
จะยังไงเราต้องอดทน ใครๆ เจออยู่กันทุกคน
กลิ่นตัวมันก็เหม็นพอกัน ทำงานในนรกทั้งวัน
รถเมล์วิ่งไล่ผ่านไปหลายคัน
ฝูงคนแย่งขึ้นแท็กซี่กันพัลวัน
เข็มนาฬิกา เดินเชื่องช้าล้าลงไป
รอคอยใจยิ่งหวั่นไหว ยาวนานมันยิ่งเร่งใจ
เคลื่อนไปช้าๆ ตามเวลาความเป็นจริง
จะยังไงเราต้องอดทน ใครๆ เจออยู่กันทุกคน
จะหลบไปที่ใด จะหนีไปที่ไหน
คงไม่มีที่ไป ลำบากจริงๆ หรือ คิดถึงคงสบาย
ยังขังฝังหัวใจเข้าไปข้างใน
หวังฝันถึงสิ่งที่อยู่ไกลแสนไกล
แม้ฉันรู้ตัวว่าใจนั้นร้อนไป
ก็ยังไม่เคยหยุดยั้งเอาไว้ได้
เข็มนาฬิกา เดินเชื่องช้าล้าลงไป
รอคอยใจยิ่งหวั่นไหว ยาวนานมันยิ่งเร่งใจ
เคลื่อนไปช้าๆ ตามเวลาความเป็นจริง
จะยังไงเราต้องอดทน ใครๆ เจออยู่กันทุกคน
จะหลบไปที่ใด จะหนีไปที่ไหน
คงไม่มีที่ไป ลำบากจริงๆ หรือ คิดถึงคงสบาย
ยังขังฝังหัวใจเข้าไปข้างใน
หวังฝันถึงสิ่งที่อยู่ไกลแสนไกล