Ayo it's Srirajah Rockers มึงโดนขีปนาน้อคอะ
กูก็ขีดไปตามบล้อคตั้งแต่กูเขียนกระดานชอล์ค
กูไม่เสียสมาธิถ้าพี่กูเสียเวลาเคาะ
แต่มันก็เถียงกับความคิดเหมือนได้ยินเสียงประนามเยาะ
ตามเคราะห์ที่เขียนและไรห์มถ้าเกิดมารักสายศิลปะ
จนได้มาแร็พกับศรีราชาที่ brownstone ไม่หินน้ำตาล
ตาพวกมึงแบบหิมมภาณคือถั่วจะบอด
ควรจะตรวจจะสอบ
หวดกระบอกป้าบปอดกระชากลากขวดกระฉอก
กอดการแชร์ หยอดในตายังแดง บอกกัญชามันแรง
ออกบรรเลง โปรดวงการทำเพลง โหมดไปตามสเกล
โหลดไปตามกางเกง โดดโฟลวโฉบเป็นปลากระเบน
โฉดในกลางทะเลโชว์โหดเอาโจทย์ไปวางในเมรุ
บางกะปิ to ชลบุรี นานๆก็หยิบมาชนกันทีท่า
เหลือพี่วินกับผมคนอื่นก็กลับกันตีห้า
จะออก track ผมก็ทุ่มกันยังกะ FIFA
พุ่งจนมึงก็มองไม่เห็นกูไม่ได้พูดถึง see หน้า/ Cena
ปรัชญาปลากระเบน บทที่๒
ประพันธ์๑ โดย ไม้แยงบอย(บ.บางพระ)
กูลากอดีตมาขูดมารูดกูฉีกสัญญาจากยมทูต
เพราะแผลของกูมันขีดมันครูดผลิตภัณฑ์เสลดน้ำมูตร
ไอ้สัสทุลักทุเลอยู่กลางทะเลขณะที่จดที่จ่อใบห่ออย่างเลยไม่คิดจะลังไม่คิดจะเล…
จากสีชากูจับรถมารามคำแหงพร้อมต่อยชก
ไม่ต้องตั้งการ์ดมึงเพียงละหมาดหัวใจให้ครบทั้งหมดยก ไม่ต้องนับ8ถึง3ครั้งไม่ศรัทธาก็ได้มั้ง(monk)
ไม่ต้องมีคำบังชงบัญชามีอิสระเหมือนวงPunk
ตลบแตลงไปตามคดีกูกดไม้แยงทุกกรณี
สกัดด้วยตีนเปื้อนจารบีจิตอิสระด้วยปรัชยี
…ธุลีที่ลอยสปอยเหมือนหนังไม่มีคาถาของขลัง
ครูบาอาจารย์เต็มฝาผนังไม่ผงไม่เผาพากูไปฝัง
ขุดให้ลึกเท่าที่นึกก่อนจากไปมีของระทึก
เพราะศิลปะนั้นอมตะเมื่ออัคขระจะทำให้คึก
ถูกจับกดกระชากกัดจนสุดปอดเครื่องสูบจัด
…โลกมันโหดก็แค่หักมี”ความสุขเถิดไอ้สัส“