น้องต้องมาแสนเศร้าอยู่ในไร่อ้อย
พี่แอบคล้อยหนีไกลจากจร
ลมโบกอ้อยพริ้วหวิวใจอาวรณ์
พี่คนสอนรักให้ใช่ไหม
เคยผูกพันรักใคร่ด้วยใจแสนซื่อ
ไม่เคยถือถึงจนอย่างไร
ขอให้ใจนั้นรักกันจริงใจ
เบื่อใช่ไหมหายไปหลายปี
กินอ้อยจนเสียความหวานหมด
ก็กลับทรยศเสียจนช้ำตรมเหลือที่
เห็นไร่แตงคนอื่นเขาดี
พี่ก็มาหลบลี้ดังผีที่มาหลอกกัน
วอนให้ลมนั้นช่วยหอบความรักกลับ
ช่วยไปรับเขามาเจอะฉัน
เพราะพ่อแม่รู้ถึงความสัมพันธ์
ให้พี่นั้นกลับคืนไร่อ้อย
กินอ้อยจนเสียความหวานหมด
ก็กลับทรยศเสียจนช้ำตรมเหลือที่
เห็นไร่แตงคนอื่นเขาดี
พี่ก็มาหลบลี้ดังผีที่มาหลอกกัน
วอนให้ลมนั้นช่วยหอบความรักกลับ
ช่วยไปรับเขามาเจอะฉัน
เพราะพ่อแม่รู้ซึ้งถึงความสัมพันธ์
ให้พี่นั้นกลับคืนไร่อ้อย
