เมื่อดวงตะวันขึ้นที่ใด ไม่ว่านานสักเท่าไร
ยังคงมีสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนไป
คือดอกไม้ที่ยังคงเฝ้ารอ
แสงอาทิตย์ด้วยหัวใจ
ไม่เคยมีสิ่งใด ที่พรากความสนใจ
เหมือนฉัน ที่ยังคงคอยมองหาอยากเพียงได้พบเธอ
แค่นั้น แค่ฝันเท่านั้นไม่เคยจะคิดไกล
เพราะฉันยังคงมองแต่เพียงแค่เธอ
แม้แสงดาวที่เจอสกาวแค่ไหน
เหมือนดอกไม้ หันมองแสงตะวันเรื่อยไป
ไม่ว่าพรุ่งนี้ หรือจะวันไหน ก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจ
แสงดาวพร่างพราวอยู่บนฟ้า
แสงจันทร์ค่ำคืนส่องลงมา
ร้อยดวงดาราใดไม่มีผลกับดอกไม้
เหมือนฉัน ที่ยังคงคอยมองหาอยากเพียงได้พบเธอ
แค่นั้น แค่ฝันเท่านั้นไม่เคยจะคิดไกล
เพราะฉันยังคงมองแต่เพียงแค่เธอ
แม้แสงดาวที่เจอสกาวแค่ไหน
เหมือนดอกไม้ หันมองแสงตะวันเรื่อยไป
ไม่ว่าพรุ่งนี้ หรือจะวันไหน ก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจ
แสงดาวพร่างพราวอยู่บนฟ้า
แสงจันทร์ค่ำคืนส่องลงมา
ร้อยดวงดาราใดไม่มีผลกับดอกไม้
ที่ยังเฝ้าคอยด้วยความรัก
ภักดีด้วยใจไม่คาดหวัง
แค่เพียงเฝ้ามองดวงตะวันตลอดไป
เหมือนฉัน ที่ยังคงคอยมองหาอยากเพียงได้พบเธอ
แค่นั้น แค่ฝันเท่านั้นไม่เคยจะคิดไกล
เพราะฉันยังคงมองแต่เพียงแค่เธอ
แม้แสงดาวที่เจอสกาวแค่ไหน
เหมือนดอกไม้ หันมองแสงตะวันเรื่อยไป
ไม่ว่าพรุ่งนี้ หรือจะวันไหน ก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจ
เพราะฉันยังคงมองแต่เพียงแค่เธอ
แม้แสงดาวที่เจอสกาวแค่ไหน
เหมือนดอกไม้ หันมองแสงตะวันเรื่อยไป
ไม่ว่าพรุ่งนี้ หรือจะวันไหน ก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจ
เพราะฉันยังคงมองแต่เพียงแค่เธอ
แม้แสงดาวที่เจอสกาวแค่ไหน
เหมือนดอกไม้ หันมองแสงตะวันเรื่อยไป
ไม่ว่าพรุ่งนี้ หรือจะวันไหน ก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจ
แสงดาวพร่างพราวอยู่บนฟ้า
แสงจันทร์ค่ำคืนส่องลงมา
ร้อยดวงดาราใดไม่มีผลกับดอกไม้
ที่ยังเฝ้าคอยด้วยความรัก
ภักดีด้วยใจไม่คาดหวัง
แค่เพียงเฝ้ามองดวงตะวันตลอดไป