ปรับใจตัวเองไม่ทัน เมื่อวันที่เสียเธอไป
ต้องมาแอบนอนร้องไห้ อยู่เพียงลำพัง
แต่พลันที่มีน้ำตา สายตาก็เริ่มกระจ่าง
น้ำตาที่รินไหลหลั่ง ช่วยล้างฝุ่นควันในตา
สายตามืดมัวเสียนาน
เพราะควันจากไฟแห่งรัก
เพิ่งมองภาพเธอได้ชัด
กระจ่างในวันนี้เอง
ยังไม่เจ็บยังไม่แพ้
ยังไม่เห็นธาตุแท้ของคน
พอได้เจ็บเจ็บเพียงสักหน
จึงค้นพบธาตุแท้ของเธอ
เมื่อยามคนเราเสียใจ น้ำตาก็ไหลลงมา
ฉันเองกลับมีน้ำตา จากความดีใจ
โชคดีที่มีน้ำตา โชคดีที่เสียเธอไป
อย่างน้อยการที่นอนร้องไห้
ก็ทำให้เจอความจริง
สายตามืดมัวเสียนาน
เพราะควันจากไฟแห่งรัก
เพิ่งมองภาพเธอได้ชัด
กระจ่างในวันนี้เอง
ยังไม่เจ็บยังไม่แพ้
ยังไม่เห็นธาตุแท้ของคน
พอได้เจ็บเจ็บเพียงสักหน
จึงค้นพบธาตุแท้ของเธอ
โชคดีที่มีน้ำตา โชคดีที่เสียเธอไป
อย่างน้อยการที่นอนร้องไห้
ก็ทำให้เจอความจริง...