ไม่โทษฟ้า ที่เธอเดินไปจากฉัน
เหลือไว้เพียงแค่ความหลัง
แต่ผิดที่ฉันที่ยังไม่ลืม
วันเวลาคงเปลี่ยนพันธ์
ทำไมใจยังเหน็บหนาว
น้ำตาไหลเป็นครั้งคราว
เมื่อฉันมองเห็นภาพเธอ
เลือกที่จะเจ็บ กับความทรงจำ
ยังไม่เคยเข็ด เจ็บอยู่อย่างนั้น
ไม่เคยเข้าใจ ทำไมไม่ลืม
เนิ่นนานเท่าไหร่ ก็ยิ่งทนฝืน
ก็รู้แก่ใจว่าสิ่งที่ทำมันดูไม่มีราคา
ภาพครั้งอดีตมันยังคงหวนคืนมา
ช่างน่าตกใจที่ไม่อาจย้อนเวลา
เจ็บปวดทุกครั้งที่ฉันนั้นนอนหลับตา
คงต้องมีสักวัน ที่เธออาจย้อนคืนมา
มีเราอยู่เคียงข้างกัน กอดฉันจนชัวนิรันดร์
แม้ตอนนี้อาจมีน้ำตาที่ยังไหล
ผิดที่ใจของฉันยังไม่ลืม ยังไม่เลือน
เรื่องเดิมๆที่เราสอง เคยมีร่วมกันมา
ทั้งที่ใจก็รู้ว่าถ้าฝืน ไปจดจำเรื่องเหล่านั้น
เธอก็คงไม่ได้กลับคืนมา
แต่ภาพในวันนั้น มันยังฝังลึกในใจ ยังเก็บไว้ และไม่เคยที่จะจากไปไหน
ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ต้องขออภัยในความที่คิดถึง
วอนขอพรให้เธอกลับมา
โปรดจันทราช่วยส่องแสงทาง
ให้เราได้พบเจอกันสักครั้ง
ไม่มีสักวันที่ไม่โหยหาถึงภาพอดีต
นิทานวันวาน มอดสลายเป็นเถ่าทุลี
คงต้องมีสักวัน ที่เธออาจย้อนคืนมา
มีเราอยู่เคียงข้างกัน กอดฉันจนชัวนิรันดร์
แม้ตอนนี้อาจมีน้ำตาที่ยังไหล
ผิดที่ใจของฉันยังไม่ลืม ยังไม่เลือน
เรื่องเดิมๆที่เราสอง เคยมีร่วมกันมา
ทั้งที่ใจก็รู้ว่าถ้าฝืน ไปจดจำเรื่องเหล่านั้น
เธอก็คงไม่ได้กลับคืนมา
แต่ภาพในวันนั้น มันยังฝังลึกในใจ ยังเก็บไว้ และไม่เคยที่จะจากไปไหน
ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ต้องขออภัยในความที่คิดถึง