ตั้งแต่ฮู้ว่าอ้ายแอบไปมีเขา น้องก็เฝ้าเก็บงำ
บ่ให้น้ำตาจากใจเจ็บช้ำ ไหลมาให้อ้ายเห็น
ก้มหน้าทำดีต่อไป เพื่อดึงใจอ้ายที่เอียงเอน
ให้กลับมาเป็น คนดีของน้องคือเก่า
แต่ดูเหมือนว่าอ้ายตัดสินใจแล้ว ว่าจะไปจากกัน
สิ่งดีที่ทำต่อใจเมื่อวาน วันนี้เทไปให้เขา
ทุกอย่างที่ร่วมทำมา กลับมีค่าแค่ความว่างเปล่า
อ้ายต้องไปอยู่กับเขา อยากให้เป็น เป็นแบบนั้นใช่ไหม
น้องยอมเป็นคนเจ็บก็ได้ ถ้าอ้ายอยากจบ
แม้พรุ่งนี้ต้องตื่นมาพบ แต่ความเสียใจ
แค่บอกออกมาสักคำ ว่าอ้ายขาดเขาบ่ได้
ถึงน้ำตาบ่พอสิไหล หนักแค่ไหน ก็จะรับเอา
เมื่อความดีที่น้องทำมา บ่มีค่าพอดึงอ้ายไว้
เมื่ออยู่ที่เดิมอ้ายต้องฝืนใจ ก็อายที่สิวอนเว้า
เมื่อความสุขของคนที่ฮัก คือการหยุดความเป็นเรา
เจ็บก็จะทนเหงา เพื่อจบ ให้อ้ายไปดี
เมื่อความดีที่น้องทำมา บ่มีค่าพอดึงอ้ายไว้
เมื่ออยู่ที่เดิมอ้ายต้องฝืนใจ ก็อายที่สิวอนเว้า
เมื่อความสุขของคนที่ฮัก คือการหยุดความเป็นเรา
เจ็บก็จะทนเหงา เพื่อจบให้อ้ายไปดี
เจ็บก็จะรับเอา เพื่อจบ ให้อ้ายไปดี