ที่ผ่านมาเคยใช้เวลา สั่งสมอารมณ์
และความปวดร้าวคนเดียว ไม่เคยมีใครนำพา
และบางครั้งต้องเจ็บ หกล้มครวญครางมันเหนื่อยแค่ไหนจะลอง
ให้มันรู้กันไป ได้แกร่งอีกนิดคงดี ดีกว่าไม่ทำตามใจ
เพียงรอเวลา ยามที่สิ้นแสงจันทร์ ตะวันขึ้นมาใหม่
แดดยามเช้าคงมี คงมีวันพรุ่งนี้ สิ่งที่ทำพลาดไป
ให้วันพรุ่งนี้เริ่มใหม่ เพราะพรุ่งนี้คงมี
ที่ผ่านมาเคยใช้เวลา ทำร้ายกันไป
เพราะความปวดร้าวในใจ ไม่เคยมีใครนำทาง
แต่ไม่สนจะต่อ สุดท้ายยังไงถ้ามันจะล้มจริง ๆ
ก็จะล้มให้ดังและให้มันคุ้มไปเลย ให้มันได้รู้กันไป
