มันเป็นเวลาตีสี่ ได้ยินเสียง ทำให้ต้องตื่น
กับคำถาม ที่ทำให้ฉันแทบล้มทั้งยืน
ว่านี่คือจริงหรือฝัน เธอได้บินหนีฉัน คำร่ำลาไม่เคยเอ่ย
อยากให้มันเป็นแค่ฝัน การละเมอเท่านั้น
ไม่เชื่อตาตัวเองอีกเลย (แค่อยากหลับตา)
เธอเดินหายเข้าไป ในความฝันของใคร
เธอเดินหลงเข้าไป ในทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่
เพื่อไปสดับสำเนียงของเสียงดนตรี กับผู้คนที่ร่ายรำ
แต่วันนี้ฉันไม่เห็นอะไรนอกจากสีดำ
แต่วันนี้ฉันไม่เห็นอะไรนอกจากสีดำ
คงเป็นเพียงการนิทรา ในไม่ช้าเธอก็ต้องตื่น
ไม่ใช่นิจนิรันดร์ มันเป็นแค่ค่ำคืน
เธอจะตื่นฟื้นฝัน และพบว่าฉันยังเต้นรำรอเธออยู่
ในดินแดนสวรรค์ ที่มีเพียงการสังสรรค์
เพียงขอให้เธอเปิดประตู (แค่อยากกลับมา)
เธอเดินหายเข้าไป ในความฝันของใคร
เธอเดินหลงเข้าไป ในทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่
เพื่อไปสดับสำเนียงของเสียงดนตรี กับผู้คนที่ร่ายรำ
แต่วันนี้ฉันไม่เห็นอะไรนอกจากสีดำ แต่วันนี้ฉันไม่เห็นอะไรนอกจากสีดำ
เธอเดินหายเข้าไป ในความฝันของใคร
เธอเดินหลงเข้าไป ในทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่
เพื่อไปสดับสำเนียงของเสียงดนตรี กับผู้คนที่ร่ายรำ
แต่วันนี้ฉันไม่เห็นอะไรนอกจากสีดำ
แต่วันนี้ฉันไม่เห็นอะไรนอกจากสีดำ