มนตราแห่งเมืองกรุง ทำผ้าถุงลุย
คำพูดคุย รสนิยมของน้องเปลี่ยนไป
เคยอาบแสงจันทร์ พอมาอยู่เมืองน้องอาบแสงไฟ
แหลงกลางก็ยังพลายๆ ถึงไม่แหล่งใต้ก็ยังทองแดง
ภายนอกเปลี่ยนได้ แต่เลือดในกายคนใต้เต็มๆ
น้องเกิดเป็นลูกน้ำเค็ม ติดกับทะเลไม่ช่ายคนดู
อย่ามาขี้หก คิดว่าตัวเองนั้นเป็นไฮโซ
ดมจากกลิ่นปากก็รู้ ลูกตอเป็นโล ที่น้องกินไป
ขี้หกใคร ขี้หกได้ แต่ขี้หกตัวเองไม่ได้
แหลงได้พรือไม่ช่ายคนใต้ เมื่อน้องยังแหลกลางทองแดง
ไม่ต้องอายน้องสาวเห้อ ธรรมชาติไม่ต้องตกแต่ง
อยู่ที่น้องอิแหลไม่แหลงว่าเป็นคนใต้
มนตราแห่งผ้าถุงนุ่งผ้าบางๆ
กลัวน้องนางลืมกลอนโนราห์ ท่ารำอ่อนช้อย
เคยนุ่งผ้าถุงโจมอก เปลี่ยนเป็นเอวลอย
พี่บ่าวยังตั้งตาคอย ให้น้องกลับตัวกลับใจกลับบ้าน
ขี้หกใคร ขี้หกได้ แต่ขี้หกตัวเองไม่ได้
แหลงได้พรือไม่ช่ายคนใต้ เมื่อน้องยังแหลกลางทองแดง
ไม่ต้องอายน้องสาวเห้อ ธรรมชาติไม่ต้องตกแต่ง
อยู่ที่อิแหลไม่แหลงว่าเป็นคนใต้
ขี้หกใคร ขี้หกได้ แต่ขี้หกตัวเองไม่ได้
แหลงได้พรือไม่ช่ายคนใต้ เมื่อน้องยังแหลกลางทองแดง
ไม่ต้องอายน้องสาวเห้อ ธรรมชาติไม่ต้องตกแต่ง
อยู่ที่น้องอิแหลไม่แหลงว่าเป็นคนใต้
มนตราแห่งผ้าถุงนุ่งผ้าบางๆ
กลัวน้องนางลืมกลอนโนราห์ ท่ารำอ่อนช้อย
เคยนุ่งผ้าถุงโจมอก เปลี่ยนเป็นเอวลอย
พี่บ่าวยังตั้งตาคอย ให้น้องกลับตัวกลับใจกลับบ้าน
เคยนุ่งผ้าถุงโจมอก เปลี่ยนเป็นเอวลอย
พี่บ่าวยังตั้งตาคอย ให้น้องกลับตัวกลับใจกลับใต้