เท่าไหร่ ต้องสู้อีกสักเท่าไหร่
ความฝันในเมืองแสงไฟ ถึงจะเห็นใจของคนไกลบ้าน ปัญหา แต่ละวันที่เข้ามา
ไม่เคยถามความเหนื่อยล้า ว่ามีเวลาไหมจะฝ่าฟัน
ถ้ารอยยิ้ม ที่เราพบพา มันเป็นแค่ภาพลวงตาเท่านั้น
ถ้าสุดท้าย ปลายทางความฝัน มันเป็นแค่การแข่งขัน ที่เราไม่เคยมีค่า
ลูกไม่เก่งแล้ว คนเก่งของแม่ วันนี้ขอยอมแพ้ หนึ่งวันนะโชคชะตา ลูกไม่เก่งแล้ว คนเก่งของพ่อ
วันนี้ใจมันท้อ จนลูกมีน้ําตา ไม่อาจหลอกตัวเอง กับชีวิต ที่แบกไว้บนสองบ่า ถ้าพรุ่งนี้ยังได้ตื่นมา สัญญาจะเก่งกว่าเดิม
เท่ากัน แต่คนเราไม่เท่าเทียม
ลูกคนจนจําต้องเจียม สู้ทนต่อไปเพื่อคนทางบ้าน สายตา คําดูถูกที่โถมมา
คอยซ้ำเติมให้เหนื่อยล้า ไม่รู้ว่าจะจบตรงไหนกัน
