( เพลงช้า ) เห็นก้อนขี้ฟ้า ลมพัดมาเต้ากันเป็นกลุ่ม
ไอหมอก ทะเลปกคลุม น้องยืนกลุ้มอยู่บนหน้าผา
มองเห็นยอดปรางค์ เขาพระวิหารหัวใจอ่อนล้า
ห่างไกลคืออ้ายบอกลา ยืนหลั่งน้ำตา บนผามออีแดง
( เพลง ) เมฆหมอกไหล ยัวล่ะย้ายตามลม
ลมเอ๋ยลมเฮาหนาวใจแท้ล่ะเด้
อยู่ไสน้อ พ่อพัวดอกสะเลเต
ใจพังเพ มันเจ็บเด้ เจ็บแฮง
ผ่านยามแล้ง จนยามฝนคอยเคลื่อน
ผ่านวันเดือน จนหน้าหนาวมาถึง
คำสัญญาวาจาอ้ายสุดซึ้ง
ปีกลายอ้ายยังดึง คีงน้องไปกอดเลย
( ลำ ) เคย เคยเว้า ว่าฮักสองเฮาบ่มีมื้อฮ้างหย่า ( ซ้ำ )
เว้าหยังหนา คั่นแม่นเฮ็ดบ่ได้ มาตั๋วให้คึดนำ
ปานค้อนล่ำฟาดตึ่มลงใจ เลือดจนไหล อ้ายกะเอาเกลือทาแสบแฮงปานนั้น
เว้าสั้น ๆ คั่นอ้ายมีคนใหม่ บ่ต้องตั่วดอกอ้ายหัวใจน้องย่ำยี
( เพลง ) แลภาพสลักนูนต่ำ พันห้าร้อยปี
สถิตแห่งนี้ เทวีนางอัปสรา
บนผาหินทราย สามองค์งดงามโสภา
อยู่บนหน้าผามออีแดง เบิ่งแยงลูกที
แฟนลูกนี้ คนนั้นเขาลืมสัญญา
ว่าจะกลับมา หนึ่งปีที่เขานัดหมาย
เดินหาจนเหนื่อย ล้าหล่อยบ่เห็นพี่ชาย
ไปอยู่ทางใด๋ มีคนใหม่ กะให้บอกแหน่
บ่แว บ่เทียวทางถามจอด น้องยังคึดฮอดวันนั้นปีกลาย
มืออ้ายแกะพูทุเรียน สีเนียน ๆ พันธุ์ภูเขาไฟ
อ้ายบอกว่าแซบหลายแซบหลาย
คั่นแซบให้มายามถามไถ่ ปีหน้าฟ้าใหม่ให้อ้ายโงคืนมา
( ลำ ) หน้าหล่าบ่เห็นอ้ายมาจ้อย ( ซ้ำ )
น้องยืนใจลอยหน้าผาถ่าพี่ แนวคนบ่ดีตั๋วให้ฮักเล่น ๆ
เห็นน้องหม่องระบาย คั่นมีหม่องไปให้อ้ายคืนมาก่อน
กลับมาถอนสัญญาเสแสร้ง ย้านคุณครูแดงสินำเมี้ยน เด้อชายเด้อ เออ เอ่ยย