จะทรุดกายร้องให้จนขาดใจ พระอภัย ก็ไม่หวลกลับ เพราะหมดรักนางยักษ์ผีเสื้อสมุทร จะร่ำร้องจนอกแตกตาย แม้ลมหายใจจะต้องหยุด ผีเสื้อสมุทรก็ไม่เคยหมดรักพระอภัย
ไม่ต้องมีเหตุผลของคนหมดรัก จะพูดยังไงก็ดูไร้ค่า พระอภัยลืมรักที่ในคูหาสองเรา เหมือนเธอลืมรักวันวาน กลายเป็นตำนานความรักเรา ตะโกนกุ่เรียกรัก กลับมาแนบเนา สองเรา อยู่ในวิมาน
** คงต้องตาย อย่างนางผีเสื้อสมุทร ต้องนั่งทรุดเรียกรักด้วยใจโหยหา พระอภัยไม่เห็นความรักของข้า ยอมจบสิ้นชีวา เพราะรักก็ยอม..
กลับคืนมาเถิดหนา โอ้พระอภัย โปรดเห็นใจความรักของข้า อย่าให้จมทะเลน้ำตา ข้าขอร้อง อย่าให้ใจข้าต้องสลาย หากจะตายอยากไรเธอประคอง ยอมตายในอ้อมกอดของ พระอภัยมณี....