วันที่ใจอ่อนล้าท้องฟ้าไม่สดใส
นั่งมองไปไร้ซึ่งทิศทาง
มีเพียงฝันและมีเพียงหวังที่ยังไกล
ในบางครั้งไม่อาจจะทนฝืน
กับค่ำคืนที่ไร้ดวงดาว
ไฟดวงน้อยไม่อาจจะคลายหนาว
ของหัวใจ
กำลังใจที่พอประทัง
ที่เคยมีความหวังก็มาเปลี่ยนไป
วันเวลาไม่อาจฉุดรั้งใจใว้
ในคืนที่ฝนร่วงหล่นจากฟ้า
ได้แต่ภาวนาให้เธออย่าท้อใจ
แม้วันนี้จะโหดร้าย
แม้คำว่ารักยังกัดกินใจ
แต่อีกบ่นานเท่าใดเธอต้องไปให้ถึงฝั่ง
ให้บทเรียนชีวิตต่อเติมพลัง
ก้าวไป