ชีวิตอ้าย มันกะพอส่ำนี้ ให้มันดีกว่านี้คงบ่ได้
สมแต่กับเหล้า จับหางรถไถลงท่ง
สิบายเเขนเจ้า อ้ายกะยังบ่กล้า
หย้อนมืออ้าย มันเปื้อนขี้ตม
หย่างเข้าไกล้ กะหย่าน เหม็นความจนของอ้าย
เจ้าคนฮู้ผู้จบปริญญาตรี อ้ายกะมีส่ำ ม.2เคิ่ง
ห่างเป็นซาติ ขาดๆเขิน คงสู้บ่ไหว
สิเอาอิหยังไปดูเเลเจ้า ฮักมันกินแทนข้าวบ่ได้
อิคีบขาดๆบ่สมควรใส่คู่ตีนนางฟ้า
ฮักอ้ายกะฮักเจ้าหลาย
เฮดจั่งใด๋กะสู้บ่ได้ผู้เขามั่งมี
ยืนหน้าหล่ายามเขาว่าบักคนบ่ดี
พออยากหนีไปลี้ไห้อยู่ใต้เถียงนา
พ่อแม่น้องเพิ่นว่าอ้ายมันจน
ประสาคนขี้ทุกสิเอามาหยัง
บักขี้ข้าวาสนาเลยบ่สมนาง
สมแต่ได้นั่งข้างเหล้าเเล้วเว้านำหมา
โอ้ โอ้ โอ้ โอ โอ่ โอ่ โอ่ โอ้ โอ้
แม่นสิฮักดอกส่ำฟ้า วาสนาน้อนาง
แม่นว่าใจประสงค์สร้างบ่เปิดทางกะคือว่า
มีบุญได้ด่อกฮ่วมฟ้า ผลาอ้าย บ่คู่นาง
นั้นเเหล้วว
