ชีวิตกูวันต่อวัน สู้ตากแดดตากลม
ตากฝนแค่พอประทัง ต่างเคยมีความฝัน
แต่ว่าในปัจจุบันหวังให้คนข้างหลังได้กินดีไว้ก่อน
หวังเพียงได้พอยาไส้ ได้กินอิ่มไม่หรูแค่นี้ก็มีพลัง
กูยังแบกความหวังของคนที่อยู่ข้างหลัง
สดุดีกับชีวิตกูรางวัลนักสู่เพื่อชีวิต
จุดหมายใครเล่าใครลิขิต
ทำไมชีวิตกูแม่งช่างลำบาก
จมปลักกับความยากจน
ความเหลื่อมล้ำสังคม
มันมีค่า จุดหมายถ้าจะไปใกลกว่า
ยังต้องมีราคาที่ต้องจ่าย
เหน็ดเหนื่อยกับชีวิตคน
สู้ด้วยมือเปล่าหลังชนฝา
เงยหน้าถามโชคชะตา
ทำไมท่านจึง ไม่แลเห็น
สู้ไม่ได้ แต่มันท้อไม่ได้
หยุดเมื่อวันตายจะมาถึง
โชคชะตาข้าขอลิขิต
จวบจนชีวิตจะวอดวาย
* ชีวิตกูวันต่อวัน สู้ตากแดดตากลม
ตากฝนแค่พอประทัง
ต่างเคยมีความฝัน
แต่ว่าในปัจจุบัน
หวังให้คนข้างหลังได้กินดีไว้ก่อน
หวังเพียงได้พอยาไส้
ได้กินอิ่มไม่หรูแค่นี้ก็มีพลัง
กูยังแบกความหวัง
ของคนที่อยู่ข้างหลัง
อันชีวิตเกิดมาเพียงหนึ่งครั้ง
สู้สุดพลังด้วยใจกล้าที่มั่นหมาย
ไม่หวั่นเกรง แม้ต้องเจอกับความตาย
บทสุดท้ายปลายชีวิตล้วนต้องเจอ
สดุดีความยากจนเพื่อนรักเก่า
ไม่มีเราแล้ววันนี้ อย่าใจหาย
วันข้างหน้ากูจะสู้จนสบาย
ขอคนข้างหลังไม่ลำบากแม้ตัวตายกูก็ยอม