ยอมรับว่ายังคิดถึงเธอ
ทุกครั้งที่ยังได้ยินเพลงเก่าจากวันวาน
มันฟุ้งเรื่องราวที่ตกตะกอนในใจฉัน
มันย้อนภาพคืนและวันที่เคยสวยงาม
ยอมรับว่ามันก็เสียดาย
ไม่อาจประคองรักของเราไปจนสุดทาง
ปล่อยให้ความเป็นตัวเอง
คิดฝันกันไปคนละอย่าง
บังคับให้เราต่างตัดสินใจ
แบบนี้มันคงจะดีแล้ว
อย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนกัน
ความรักงดงามเท่าไหร่ทิ้งไว้ในความฝัน
ยอมรับความจริงในวันที่ควรจะเลิกลา
ก่อนรักจะกลายเป็นรอยร้าว
ก่อนรอยยิ้มของเรานับวันจะเปลี่ยนเป็นน้ำตา
เหนื่อยมานานที่ยื้อมันเอาไว้
ปวดร้าวจนเข้าใจ คงถูกแล้วที่เรายอมปล่อยรักไป
เพื่อได้ทั้งชีวิตคืนมา
เคยเขียนชื่อเราที่พื้นทราย
ก่อนมันจะเลือนลบหาย เมื่อโดนคลื่นสาดซัด
ฉันยังจำได้ดี วันนั้นที่บอกรักกัน
ฉันจะเก็บภาพนั้นเอาไว้ในหัวใจ
แบบนี้มันคงจะดีแล้ว
อย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนกัน
ความรักงดงามเท่าไหร่ทิ้งไว้ในความฝัน
ยอมรับความจริงในวันที่ควรจะเลิกลา
ก่อนรักจะกลายเป็นรอยร้าว
ก่อนรอยยิ้มของเรานับวันจะเปลี่ยนเป็นน้ำตา
เหนื่อยมานานที่ยื้อมันเอาไว้
ปวดร้าวจนเข้าใจ คงถูกแล้วที่เรายอมปล่อยรักไป
เพื่อให้ได้ทั้งชีวิตคืนมา
เธอยังเป็นคนที่ฉันรักจนหมดใจ
แม้จะนานเท่าไร
รักไม่เคยเปลี่ยนไป แม้ต้องแยกทาง
แบบนี้มันคงจะดีแล้ว
อย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนกัน
ความรักงดงามเท่าไหร่ทิ้งไว้ในความฝัน
ยอมรับความจริงในวันที่ควรจะเลิกลา
ก่อนรักจะกลายเป็นรอยร้าว
ก่อนรอยยิ้มของเรานับวันจะเปลี่ยนเป็นน้ำตา
เหนื่อยมานานที่ยื้อมันเอาไว้
ปวดร้าวจนเข้าใจ คงถูกแล้วที่เรายอมปล่อยรักไป
เพื่อได้ทั้งชีวิตคืนมา
เพลงนี้ฉันเขียนขึ้นมาจากหัวใจ
เพื่อใช้มันแทนทุกคำลา
