เหลือเพียงดอกไม้ที่มันแห้งคาแจกัน
เหลือเพียงคำหวานที่ยังค้างในจิตใจ
ดอกไม้คำหวานยังอยู่แต่คนให้มาหายไปที่ใด
นานแค่ไหน ที่ไม่มีเธอ
เหลือเพียงถนนที่เราเคยเดินด้วยกัน
เหลือเพียงความฝันที่ยังได้ใกล้กับเธอ
ไม่ถามก็ได้คำตอบ ว่าทำไมเธอนั้นถึงไม่มาเจอ
มันชัดเจนกว่าอะไรทั้งนั้น
ระยะห่างของคนหมดใจ คือระยะทำใจของคนถูกทิ้ง
อยากให้ลืมก็จะลืม เมื่อใจเธอนั้นต้องการ
ระยะห่างของคนหมดรัก หากยืดเยื้อคงเหลือแค่ความสงสาร
ถูกบังคับให้เจ็บก็ต้องทนแม้ทรมาน ไม่ไหวก็ต้องไหว
เหลือเพียงแต่เพลงเพลงเดิมที่เธอชอบฟัง
เหลือเพียงความหลังอยู่ในภาพที่เก็บไว้
ความรักเธอพูดจากปาก แต่พอไม่รักกลับเดินหายไป
ก็ไม่เป็นไร เมื่อความหมายเหมือนกัน
ระยะห่างของคนหมดใจ คือระยะทำใจของคนถูกทิ้ง
อยากให้ลืมก็จะลืม เมื่อใจเธอนั้นต้องการ
ระยะห่างของคนหมดรัก หากยืดเยื้อคงเหลือแค่ความสงสาร
ถูกบังคับให้เจ็บก็ต้องทนแม้ทรมาน ไม่ไหวก็ต้องไหว
ระยะห่างของคนหมดใจ คือระยะทำใจของคนถูกทิ้ง
อยากให้ลืมก็จะลืม เมื่อใจเธอนั้นต้องการ
ระยะห่างของคนหมดรัก หากยืดเยื้อคงเหลือแค่ความสงสาร
ถูกบังคับให้เจ็บก็ต้องทนแม้ทรมาน ไม่ไหวก็ต้องไหว