เธอมาสายสองชั่วโมง ในวันแรกที่เรานัดกัน
เธอบอกว่าตื่นไม่ทัน ยอมรับมันและไม่โทษใคร
ก็เธอรีบจนเธอลืมทาปาก แต่วันนี้เธอทำเสื้อคลุมขาด
มาถึงจุดนี้ได้ไง
ฉันก็ยังตื่นเต้น เหมือนวันแรกที่เราพบกัน
ฉันก็ยังอยากเล่น เพลงๆ นั้นให้ฟังทุกวัน
ฉันก็ยังอยากเป็น พื้นที่ปลอดภัยให้กันและกัน
เป็นคนในฝันเธอได้ไหม
ถ้าหากเป็นเธอ ฉันพร้อมรอ
ต่อให้เป็นสองชั่วโมงหรือมากกว่านั้น
แลกทั้งชีวิตของฉัน ได้มีเธอ
มีเธอให้ซบลงตรงไหล่ และเรียกเธอว่าที่รัก
ให้รับรู้ใจฉันไว้ วันข้างหน้ามีเธอเรื่อยไป
คนแบบเธอหาที่ไหน คงไม่กล้าที่จะเผลอใจ
คนอะไรซุ่มซ่ามได้ตลอด แต่ก็ชอบตอนเธอเข้ามากอด
รอยยิ้มเธอยังฝังใจ
ฉันก็ยังตื่นเต้น เหมือนวันแรกที่เราพบกัน
ฉันก็ยังอยากเล่น เพลงๆ นั้นให้ฟังทุกวัน
ฉันก็ยังอยากเป็น พื้นที่ปลอดภัยให้กันและกัน
เป็นคนในฝันเธอได้ไหม
ถ้าหากเป็นเธอ ฉันพร้อมรอ
ต่อให้เป็นสองชั่วโมงหรือมากกว่านั้น
แลกทั้งชีวิตของฉัน ได้มีเธอ
มีเธอให้ซบลงตรงไหล่ และเรียกเธอว่าที่รัก
อยากตื่นขึ้นมา พร้อมเสียงของเธอ
ในห้องที่เราสร้างด้วยความรัก
ความฝันของฉัน นั้นไม่สำคัญ
หากไม่มีเธออยู่เคียงข้างกัน
ถ้าหากเป็นเธอ ฉันพร้อมรอ
ต่อให้เป็นสองชั่วโมงหรือมากกว่านั้น
แลกทั้งชีวิตของฉัน ได้มีเธอ
มีเธอให้ซบลงตรงไหล่ และเรียกเธอว่าที่รัก
