ทิ้งตัวลงนอนกอดขาเธอเอาไว้ เพียงอ้อนวอนให้เธอไม่ไป
ทำได้เพียงแค่ภาวนาขอร้อง (ให้เธออยู่) กอดฉันไว้ให้นานกว่านี้
ไม่รู้ทำไมตัวฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจ เธอจึงได้ทิ้งฉันไป ไม่มีเยื่อใย ไม่ทันได้บอกลา
ทำไมต้องเป็นฉัน ที่โดนทำร้ายหัวใจซ้ำๆอย่างนี้ ทำไมต้องเป็นฉัน ที่ทรมานหัวใจซ้ำๆ ย้ำๆ เมื่อเธอทิ้ง
ฉัน ฉันนอนร้องไห้จน ไม่มีน้ำตามานาน เหลือไว้เพียงแค่คำลาที่เธอบอกมา ที่ฉันเธอไม่ต้องการ
ฉันไม่ต้องการ ฉันไม่ต้องการ ฉันไม่ต้องการ ฉันทำอะไรผิดพลาดไป
(รึเปล่า) กลับมาบอกฉันก่อน (ต้องกอด) ตัวเองอีกนานไหม (ต้องรอ) ยังคงฝืนตัวเองไว้ สับสนกับผู้คนที่ถามถึงเธอ
(รึเปล่า) ยังคงปลอบตัวเองไว้ (ต้องกอด) ยังคงยืนแทบไม่ไหว (ต้องรอ) ต่อไปอีกนานไหม ยังคิดถึงภาพวันวานกับเรื่องราวที่ผ่าน