ตะวันตั้งฉาก เหงื่อหน้าผากมันไหลริน
ข้าวปลาอาหารยยังไม่ได้กิน ขนทรายหาบหินกันมาทั้งปี
เสียงท้องร้องคราง บวกเสียงเครื่องโม่คือเสียงดนตรี
ที่เฝ้ากล่อมกลอน พร้อมฝันชีวีจับกังคนนี้ให้ต่อสู้ไป
ดาวเริ่มทอฟ้า นกแก้วนกกาเริ่มหลบรัง
คิดถึงลูกเมียที่อยู่ข้างหลัง กินข้าวรึยังสุดแสนอาลัย
ลูกน้อยเริ่มคลาน ตอนออกจากบ้านทำงานแดนไกล
หวางนี้ไม่รู้เดินได้แล้วหม้าย พ่ออีหลบไปให้เจ้าขี่คอ
หัวใจผวาเห็นเพื่อน Bangla ที่ตกตึกตาย
ถ้าเกิดกับพี่น้องต้องเป็นหม้าย
ลูกน้อยต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า
หวางได้ผัวใหม่ น้องเอาเบี้ยไหนซื้อข้าวซื้อปลา
คิดแล้วแค้นใจในโชคชะตา ให้เราเกิดมาอาภัพเหลือเกิน
หอคอยเสียดฟ้า Holiday Villa หรือพาน Pinang
มีใครเคยคิดไว้มั่ง ผู้อยู่เบื้องหลังของความเจริญ
จับกังคนจนอยู่ในชั้นชนผู้คนหมางเมิน
ถึงยากลำบากเราทนเผชิญ เพื่อหูตาเมินของบ้านเมืองเรา
ผ่านเดือนเป็นปี คิดถึงคนดีเหม็ดใจ
จดหมายของพี่เขียนส่งไป บอกน้องทรามวัยให้เจ้าจงรอ
ช่วยสอนกับลูก ถ้าพี่หยบไปให้เรียกว่าพ่อ
ส่วนเบี้ยซื้อสารที่น้องขอ ให้ตั้งตารอพี่อีส่งไป
หัวใจผวาเห็นเพื่อน Bangla ที่ตกตึกตาย
ถ้าเกิดกับพี่น้องต้องเป็นหม้าย
ลูกน้อยต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า
หวางได้ผัวใหม่ น้องเอาเบี้ยไหนซื้อข้าวซื้อปลา
คิดแล้วแค้นใจในโชคชะตา ให้เราเกิดมาอาภัพเหลือเกิน
หอคอยเสียดฟ้า Holiday Villa หรือพาน Pinang
มีใครเคยคิดไว้มั่ง ผู้อยู่เบื้องหลังของความเจริญ
จับกังคนจนอยู่ในชั้นชนผู้คนหมางเมิน
ถึงยากลำบากเราทนเผชิญ เพื่อหูตาเมินของบ้านเมืองเรา
ผ่านเดือนเป็นปี คิดถึงคนดีเหม็ดใจ
จดหมายของพี่เขียนส่งไป บอกน้องทรามวัยให้เจ้าจงรอ
ช่วยสอนกับลูก ถ้าพี่หยบไปให้เรียกว่าพ่อ
ส่วนเบี้ยซื้อสารที่น้องขอ ให้ตั้งตารอพี่อีส่งไป
น้ำตาไหลหลั่ง หัวใจจับกังเหมือนถูกหนามแทง
ในเมื่อนายจ้างหน้าแดง หอบค่าแรงแล้วก็หลบหนี
วอนน้องได้โปรด ยกโทษให้พี่ด้วยนะคนดี
ครบรอบแต่งงานปีนี้ พี่คงไม่มีของขวัญไปฝาก
