ดึงตัวเองจากกระจกยืนมือสับจับมากอด
บอกมันไปว่าต้องทนกับปัญหามึงต้องชน
หนีปัญหายิ่งจะแย่เพราะชีวิตมันก็แค่
ตื่นมาแต่เช้ามึงต้องลุกและก็รีบ
ดีดตัวเองจากที่นอนมองเวลา
7 นาฬิกาคือสัญญาณที่ต้องไป
เห็นแสงแดดกระทบม่านคิดถึงบ้านที่ต้องไกล
น้ำตามันไหลลงคิดถึงคนที่เข้าใจ
อยู่ในเมืองศรีวิไลซ์พร้อมผู้คนที่ลายล้อม
มากหน้าหลากตาทั้งใจเย็นและใจร้อน
ได้แต่ตั้งคำถามวันใดที่ใจท้อ
เปิดรูปจากโทรศัพท์เพื่อเติมพลังให้ใจพร้อม
เป็นอีกวันที่ต้องเจอกับปัญหาอีกแสนแปด
แสงแดดที่แผดเผาพุ่งชนจนแขนแสบ
มองกลับมาข้างหลังกูพร้อมสู้จนแขนแหก
แม้ร่างกายของกูไม่ไหวและเต็มไปด้วยแผลแตก
ชีวิตก็เป็นแบบนี้สุขทุกข์ปนๆ ไปเลือกอยู่กับปัจจุบัน
ปล่อยทิ้งอดีตให้จมไป
และก็อะไรที่เสียไปอย่าไปนึกคิดจะได้คืน
ถ้ามันทำให้หัวใจต้องเจ็บก็ตัดทิ้งและแค่ลืม
โอบ กอดตัวเอง ในวันที่ฉันคิดถึงเธออยู่
ทุกเวลา มันทำให้รู้ว่านาฬิกา
ไม่อาจ หมุนกลับมา
ชีวิตที่ยังมีอยู่ ต้องผ่านเเละพบเจออีกวัน
เเค่อยากจะพบเธออีกครั้ง
โอบ กอดตัวเอง ในวันที่ฉันคิดถึงเธออยู่
ทุกเวลา มันทำให้รู้ว่านาฬิกา
ไม่อาจ หมุนกลับมา
ชีวิตที่ยังมีอยู่ ต้องผ่านเเละพบเจออีกวัน
เเค่อยากจะพบเธออีกครั้ง
มือฉันหยิบโทรศัพท์ปัดดูปฎิทิน
เวลาได้ล่วงเลยผ่านพ้นจะข้ามปี
มองย้อนกลับไปแทบแย่และสาหัส
แต่ก็มีรอยยิ้มทุกๆ ครั้งในขากลับ
เก็บกระเป๋าสัมภาระเดินออกมาจากห้อง
พร้อมบันทึกรอยยิ้มความสุขผ่านกล้อง
ถึงเวลาพักผ่อนเตรียมตัวจะกลับบ้าน
แต่มีเสียงโทรสัพแจ้งเตือนมาจากไลน์
มองมันผ่านๆ คือแจ้งเตือนมาจากแม่
พอได้กดเข้าไปอ่านทำให้ใจมันทรุดลง
โรคร้ายจากมะเล็งทำให้พ่อนั้นทรุดโทรม
พิมพ์กลับไปบอกกับแม่ว่ารอหน่อยนะจะรีบไป
มองฬิกาหมดเวลาให้เราจมดิ่ง
เหมือนกับสายน้ำไหลเชียวเข้ามาชนติ่ง
ใจมันร้อนรุ่ม 1 ทุ่มก็ยังไม่ได้ออก
รอหน่อยนะพ่อมีอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้บอก
สุดท้ายก็ได้บอกได้กอดเพียงแค่ภาพ
เหลือไว้เพียงกลิ่นธุปที่โชยมาให้แค่ทราบ
น้ำตามันไหลออกหยดตรอกมาแนบหน้า
หลังจากนี้พ่อคงต้องไปจากไกลและแยกฟาก
แยกโลก กว่าจะทำใจได้ก็โครตแย่ แย่โคตร และ
พ่อจะสอนเสมอบางทีต้องแกล้งโง่
อย่าหวังพึ่งชะตาหรือแค่โชค
อะไรไม่ใช่ของเราก็ตัดมันทิ้งอย่าแค่โลภ
โอบ กอดตัวเอง ในวันที่ฉันคิดถึงเธออยู่
ทุกเวลา มันทำให้รู้ว่านาฬิกา
ไม่อาจ หมุนกลับมา
ชีวิตที่ยังมีอยู่ ต้องผ่านเเละพบเจออีกวัน
เเค่อยากจะพบเธออีกครั้ง
โอบ กอดตัวเอง ในวันที่ฉันคิดถึงเธออยู่
ทุกเวลา มันทำให้รู้ว่านาฬิกา
ไม่อาจ หมุนกลับมา
ชีวิตที่ยังมีอยู่ ต้องผ่านเเละพบเจออีกวัน
เเค่อยากจะพบเธออีกครั้ง