หยิ่งผยองลำพองว่าตนเก่ง
ที่แท้มึงไม่ได้วิโสวิเศษกว่าใคร
หากมึงกินข้าวทีละคำหากมึงกินน้ำเหมือนใครเขา
ปีกไม่มีเมฆไม่ได้ขี่ อย่าทำห้าว
แพ้ไม่เป็นเห็นใครก็มองว่าต่ำต้อย
อย่าทำหรอยอย่าทำเรื้อนไอ้เพื่อนเกลอ
แท้ที่ใจอ่อนน้อมถ่อมตนฟังคนและเจียมตัว
ที่มึงเติบที่มึงโตที่มึงได้ดี เพราะใคร เพราะใคร
ที่มึงใส่น่ะ หัวโขน ที่มึงครอบอยู่หัวโขน
กูจะบอกว่าหัวโขน
ร่วงลงมาวันใดปีกหัก กูเตะน่ะ
ไม่ต้องหยิ่งหรอกหัวโขน ไม่ต้องกร่างไอ้หัวโขน
กูจะถอดหัวโขนจะกระชากหน้ากากมา
ที่มึงใส่อยู่หัวโขน ไม่ต้องเบ่งไอ้หัวโขน
ก็ถอดหัวออกมาเป็นคนเดิม ไอ้หัวโขน ไอ้หัวโขน
หยิ่งผยองลำพองว่าตนเก่ง
ที่แท้มึงไม่ได้วิโสวิเศษกว่าใคร
หากมึงกินข้าวทีละคำหากมึงกินน้ำเหมือนใครเขา
ปีกไม่มีเมฆไม่ได้ขี่ อย่าทำห้าว
แพ้ไม่เป็นเห็นใครก็มองว่าต่ำต้อย
อย่าทำหรอย
ที่มึงใส่น่ะ หัวโขน ที่มึงครอบอยู่หัวโขน
กูจะบอกว่าหัวโขน
ร่วงลงมาวันใดปีกหัก กูเตะน่ะ
ไม่ต้องหยิ่งหรอกหัวโขน ไม่ต้องกร่างไอ้หัวโขน
กูจะถอดหัวโขนจะกระชากหน้ากากมา
ที่มึงใส่อยู่หัวโขน ไม่ต้องเบ่งไอ้หัวโขน
ก็ถอดหัวออกมาเป็นคนเดิม ไอ้หัวโขน ไอ้หัวโขน
