ฉันนั่งมองดาวที่ลอยเกลื่อนฟ้า
แม้จะมีดาวอยู่สักกี่ล้าน
ไม่เห็นดาวใด ทำให้สนใจ
เห็นแค่ดาวดวงเดียวแค่นั้น
แม้มันจะนานที่เราจากลา
แม้จะได้เจอใครๆผ่านมา
ไม่เห็นมีใคร ทำให้สนใจ
คิดถึงเธอคนเดียวแค่นั้น
เหมือนว่าโลกของฉันยังมีแค่เรา
เหมือนว่าฉันไม่คิดจะลืมเรื่องเก่า
เหมือนพอไม่มีเธอก็มีแค่ความเหงา
ไม่เคยจะเริ่มใหม่
เดินทางไกลเท่าไร ก็ยืนที่เก่า
ใจมันไม่เคยลืมภาพเรา
ฉันยังทำได้เพียงมองที่ดาวดวงเดิม
คิดถึงวันดีๆที่มีเธอคนเดิม
ลองเปิดใจเท่าไร ก็เป็นอย่างเก่า
พยายามเท่าไรก็เสียเปล่า
เพราะว่าฉันยังรอรอแค่ดาวดวงเดิม
และไม่เคยต้องการ ให้ใครแทนที่เธอ
ก็ไม่เคยเข้าใจ ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่
ไม่เคยมีใครที่จะเข้ามาเป็นความทรงจำใหม่ๆ
แม้ว่ามันจะเจ็บ ฉันก็เลือกจะเจ็บ เพราะฉันเลือกจะเก็บเธอไว้
เหมือนว่าโลกของฉันยังมีแค่เรา
เหมือนว่าฉันไม่คิดจะลืมเรื่องเก่า
เหมือนพอไม่มีเธอก็มีแค่ความเหงา
ไม่เคยจะเริ่มใหม่
เดินทางไกลเท่าไร ก็ยืนที่เก่า
ใจมันไม่เคยลืมภาพเรา
ฉันยังทำได้เพียงมองที่ดาวดวงเดิม
คิดถึงวันดีๆที่มีเธอคนเดิม
ลองเปิดใจเท่าไร ก็เป็นอย่างเก่า
พยายามเท่าไรก็เสียเปล่า
เพราะว่าฉันยังรอรอแค่ดาวดวงเดิม
และไม่เคยต้องการ ให้ใครแทนที่เธอ
เดินทางไกลเท่าไร ก็ยืนที่เก่า
ใจมันไม่เคยลืมภาพเรา
ฉันยังทำได้เพียงมองที่ดาวดวงเดิม
คิดถึงวันดีๆที่มีเธอคนเดิม
ลองเปิดใจเท่าไร ก็เป็นอย่างเก่า
พยายามเท่าไรก็เสียเปล่า
เพราะว่าฉันยังรอรอแค่ดาวดวงเดิม
และไม่เคยต้องการ ให้ใครแทนที่เธอ
