(เพลงช้า)......ก้าวขึ้นรถไฟ โบกมือบ๊ายบายลาถิ่นอีสาน หอบหัวใจอันแหลกร้าวราน หนีจากบ้านสู่กอ ท่อมอ น้ำตาเจ้าเอย ไหลลงเลยสะอื้นตันคลอ เขาเหยียบเขาย้ำให้ช้ำแท้หนอ บ่อยากพบพ้อ มื้อเขากินดอง..........
........วูดรถไฟ ดังไกลเทียบสถานี ลาแล้วพี่ ชั่วชีวีอย่าผ่านมาเจอ สุขเถิดจ้าวันวิวาห์ยินดีนำเด้อ ให้ความรักเขากับเธอ ปานไก่ขันเกิกกิเด้อ ขันฮองฮอง ฮ้องฮ้อง เเฮงเเฮง..........
..........ให้มันแทง หัวใจแต่น้องคนเดียว เทียวแต่เหลียวส่องลอดหน้าต่างรถไฟ สาวอุบลลาจากคนผู้เข้าหลายใจ ได้ยินเสียงล้อรถไฟ กระแทกแดกดันเข้าไป เตาะรางใส่ฉึกกะฉักปู๊นปู๊น ฉึกกะฉักฉึกกะฉักปู๊นปู๊น อ้าวฉึกกะฉัก ฉึกกะฉักปู๊นปู๊น..............
(ลำ).......แหน่พี่จ๋า ซูนใจน้อง จนน้ำตานองดังก้องวื่นวื่น วื่นวื่นละวื่นวื่น วื่นวื่น วื่นวื่นละวู๊ดโว วื่นวื่น วู๊ดรถไฟมาตำใจสะอื้นผู้เริงรื่นแม่นเขา รถแล่นเข้าเขตป่าขาดง ง้อใส่กันเป็นวง ส่างบ่อสงสารน้อง.............
.............นั่งมอง ทิวเขาซันนสอนลอนป่า
บ่ห่วงยังหน้างื้อออ มันโสสุดแล้วล่ะหนอ ปานใดเดเวย รถสิเลยเข้ากอทอมอ นั่งน้ำตาหยด คนบนรถอยากอายเขาแท้น้อ ส่างมาตั๋วมาล่อ ปากสอภอ แปลปี้นลิ้นเปลี่ยน...........
.......เลี่ยนเลี่ยนละเลี่ยนเลี่ยนรถย้าย แล่นลีล่ายละเคลื่อนย้ายขบวน หน้าต่างป่องสายลมทวน ลมมันทวนตำตึ้งหว่างใจ...........
.........รถไฟเสียงฉึก กะฉัก ฉึกกะฉักวู๊ดดังปู๊นปู๊น ดังก้องล่องลมมาซูน ดังปู๊นปู๊นละจนหมุ่นแหลกใจ ปู๊นปู๊นปู๊นละจนหมุนแหลกใจ.........
(ลำ)......ทางไกลเวลาผันปิ้น ปฏิทินเปลี่ยนมื้อเข้าหล่วง เบิ๊ดความห่วงกับฮักเทื่อนี้ ในวันที่แม่นฮักลา โอ้ยนั้นละหนา ผู้หนานวลนี่หนา นี่หนา ผู้หนานวลนี่หนา เบิ๊ดศัทธาฮักอ้ายมันกิ้น กิ้นกิ กิ้นกิ กิ้นกิ้น สั้นจุ้นดุ้น จุ้นดุ้น จุ้นดุ้น สุดจุ้นดุ้นพอปานหางอึ่ง ให้มันยึ่งสุขตายแหน่ถ่อน พออยากค้อนแม่นหน่ำหัว จั่งแม่นซั่วน้อใจของอ้าย ถึงจุดหมายปลายทางกรุงเทพ ให้มันเจ็บแต่เฮานี่ล่ะ ทุกหยดน้ำตาสิจำไว้ สิจำไว้ หยดบนรถไฟขบวนช้ำ ขบวนช้ำ.............