“ ลมหนาวอ่วยพัดกอข้าวเอน
ตอนที่ดวงตะเว็นลับลงขอบฟ้า
ข้าวเหลืองอร่ามงามเต็มท่งนา
กลางพฤศจิกา มาหนาวคักแท้นอ
คนบ่มีคู่ กะเหงาอยู่เด้ใจ
นั่งข้างๆกองไฟ ใจกะยังบ่อุ่น
อยากมีพุสาวแก้มขาวจูนพูน
เอนกายมาให้ซูน กอดอุ่นๆยามหนาว
เถียงนาฮ่าง มุงสังกะสี
มันกะยังพอมี คนแวะเข้ามาซ่น
แต่ว่าใจฮ่างๆ ของพุบ่าวจนๆ
บ่มีพุสาวมาซ่น ยังขาดคนห่มใจ
หนาวกายผิงไฟยังคลายหนาว
คนบ่มีพุสาวหนาวสะบั้นฮอดใจ
ห่มผ้าหนาๆ มันกะอุ่นแค่กาย
แต่คนที่มันหนาวใจ กอดไผ๋น้อจังสิอุ่น “