หลับใหลสู่นิทรา หลับตาแล้วจะเห็น
คือเรื่องจริง หรือลวงหลอก
…Eternal Dream...
เฝ้าฝันหากได้เจอเพียงเธอที่ตามหา
ทอดใจเอนกายาสู่ผืนฟ้ารัตติกาล
จับมือเต้นรำบนเมฆขาวราววิมาน
ลิ้มรสสุขแสนหวานชั่วครู่ก่อนจะตื่นขึ้นมา
*เฝ้าตามหา
ฝันอันเป็นนิรันดร์ (ตลอดไป)
ตามทางนั้น
ยื่นมือไปไขว่คว้า (ความว่างเปล่า)
ติดอยู่ในห้วงเวลาที่ไร้ทางออกไป
คือที่ไหน คือสิ่งใด
และตัวเราคือใคร
ไม่อยากลบเลือนจากใจ
ทว่าลืมตากลับพลันเลือนหาย
**หลงอยู่ใน ห้วงคะนึง เฝ้าคิดถึงติดตรึงซึ้งสุดหัวใจ
หวังทะยานติดตามไปยังสุดขอบฟ้าไกล
ฝากดวงดาว ฝากเมฆขาว ฝากสายลมพาพบพาน
ต่อให้เหลือ เพียงวิญญาณ เศษละอองในจักรวาล
ตราบใดที่ยังได้ฝันหวานเฉกเช่นนี้
หากไม่ต้องตื่นอีกแล้วก็คงดี?
เฝ้าฝันหากได้เจอ เพียงเธอที่เป็นใคร
ภาพจำในหัวใจ เหตุใดช่างแสนเลือนราง
ได้ยิน ได้ฟัง คำบอกเล่าในนิทาน
เรื่องราวถูกเล่าขาน สร้างรูปร่างถือกำเนิดขึ้นมา
*เฝ้าตามหา
ท่วงทำนองขับขาน (ลัลลัลลา)
ตามคำร้อง
เสียงที่สอดประสาน (เชื่อมให้เรา)
ติดตรึงไว้ ฝังวจีซึมซับลงข้างใน
หลับตาหรือ ตื่นจากฝัน
กลับไม่ได้ต่างกัน
มองทางนี้ และเชื่อฉัน
จะไม่เป็นไรต่อให้เธอต้อง-
**หลงอยู่ใน ห้วงคะนึง เฝ้าคิดถึงติดตรึงซึ้งสุดหัวใจ
หวังทะยานติดตามลงสู่หน้าผาลึกลงไป
ฝากก้อนหิน ฝากดินทราย ฝากฝังใจกับฝันร้าย
ให้หมอกควัน กัดกร่อนกาย จนวิญญาสูญสลาย
–ก็ยังดีกว่าตายทั้งเป็นแบบนี้
เธอ อยู่ ที่ไหน
ช่วยนำทางฉันไป
เฝ้าตามติดความฝัน โยนมันทิ้งทุกสิ่งนั้น
จะลืมได้เชียวหรือไร?
…หลงอยู่ใน ห้วงคะนึง เฝ้าคิดถึงติดตรึงซึ้งสุดหัวใจ
หวังทะยานติดตามไปยังสุดขอบฟ้าไกล
ฝากดวงดาว ฝากเมฆขาว ฝากสายลมพาพบพาน
ต่อให้เหลือ เพียงวิญญาณ เศษละอองในจักรวาล…
—ตราบใดที่ยังได้ฝันหวานเฉกเช่นนี้
หลงติดอยู่ในภาพมายาที่ใครสรรสร้างขึ้นมา
เอื้อมมือไปหมายไขว่คว้าความเป็นจริงหรือลวง
สักวันต้องลืมตาตื่น กอดทุกความทรงจำสลักไว้ ลึกลงข้างในทรวง
ต่อหน้าความเป็นจริงอันโหดร้าย
Dancing in the eternal dream
Neither fairies nor demons realm
หากว่าเป็นเพียงความฝันก็คงดี