รู้ดีแก่ใจแล้วที่ เดินออกมา
แม้เสียเวลา เนิ่นนานเท่าไร
รักยังอยู่ตรงนี้ ไม่เคยเปลี่ยนไป
แค่เพียงไม่อาจ ฝืนเดินไป
ให้เป็นความทรงจำที่ปวดร้าว
ให้เป็นเรื่องราวของเราต่อไป
อย่าแก้ไขมันอีกเลย
เราคงทำมันดีที่สุดแล้ว
สุดท้ายคงต้องยอมปล่อยมือ
ด้วยรักและความหวังดี
เพราะเราต่างก็รู้ ถ้าทนต่อไป
สองเราคงอาจ คล้ายเป็นคนอื่น
แค่เพียงในตอนนี้ ต้องทนให้ไหว
แล้วมันจะผ่าน พ้นเลยไป
เราคงทำดีที่สุดแล้ว
ให้เป็นความทรงจำที่ปวดร้าว
ให้เป็นเรื่องราวของเราต่อไป
อย่าแก้ไขมันอีกเลย
เราคงทำมันดีที่สุดแล้ว
สุดท้ายคงต้องยอมปล่อยมือ
ด้วยรักและความหวังดี
