ก็ใจมันหายครับ ตอนเราต้องล่ำลา
เวลาห่างกันกลัวหัวใจเหว่ว้า
กว่าจะได้พบ ทำไมช่างเนิ่นนาน
แค่วินาทีนานเหมือนกับปีแสง
** ก็อยากเป็นเขาครับ
กั้นห้อมล้อมเธอ
จะไม่ให้เธอไปจากกันแสนไกล
อยากเป็นความรัก
ที่มั่นคงเหนือยิ่งสิ่งใด
ในใจของเธอตลอดไป
ก็มันคิดถึงครับ ตอนไม่เห็นหน้ากัน
กลัวความห่างไกลทำให้เธอเปลี่ยนผัน
ก็มันเหงาครับ ทำไมว้าวุ่นจัง
มันคงจะดีถ้าเธออยู่ตรงนี้
ผ่อลอมองมาตางเพ้(ก่ะ)
เซมาเซมาตางนี้(แล่)
เมาต๊ะต่อนยอนมันบ่าดีหนา
น้องคนนี้คงบะแล
อ้ายลักผ่อมาก่อเมิน
มอกเดินควงแขนยังบ่าเกย
เห็นใจ๋อ้ายเตอะนางเอ๋ย
จะไปยะหื้อใจบ่าดี
