จากไม่คิดอะไร จากแค่เพื่อนทั่วไป จากแค่คนคุ้นเคย ก็เปลี่ยนเป็นรักเธอหมดใจ
ด้วยความหวังมากมาย ที่เธอให้ฉันไว้ ทําให้ฝันไปไกล เข้าใจว่าเธอก็รักกัน
และเธอก็ไม่เห็นห้ามนี่นา ในวันที่ฉันบอกว่ารัก ก็เลยเข้าใจไปเองว่าเธอก็คงคิดตรงกัน
* กว่าจะรู้ว่าเธอไม่รัก ก็ปล่อยให้ฉันเดินมาตั้งไกล ทําไมไม่ห้ามฉันเอาไว้ ในตอนที่ยังทําได้ทัน
ต่อว่าฉันให้เจ็บวันนั้น ก็ยังจะพอทําใจได้ง่ายกว่า ไม่ต้องเสียเวลา ถ้าไม่รัก ไม่ควรปล่อยให้นาน
จนถลํามาไกล เกินกว่าเพื่อนทั่วไป เธอเองก็ไม่เตือน ว่าเราแค่เพื่อนกันเท่านั้น กลับทําเหมือนมีใจ ปล่อยให้อะไรอะไร มัน ข้ามเส้นไปไกล จนเกินจะเดินกลับหลัง
แต่เธอก็ไม่เห็นห้ามนี่นา ในวันที่ฉันบอกว่ารัก ก็เลยเข้าใจไปเองว่าเธอก็คงคิดตรงกัน
( ซ้ำ *, *)
ต่อว่าฉันให้เจ็บวันนั้น ก็ยังจะพอทําใจได้ง่ายกว่า ไม่ต้องเสียเวลา ถ้าไม่รัก ไม่ควรปล่อยให้นาน
ถ้าไม่รัก ก็ควรจะห้ามกัน