ดั่งสวรรค์ นิรมิต ชีวิตอุบัติ
ได้เกิดคน เกิดสัตว์ เดรัจฉาน
เมื่ออสูรร้าย มาก่อจับ กับสันดาน
ก็อวสาน จบตอน ความเป็นคน
มีกินรี กินนร เริงร่อนรำ
มีคนธรรพ์ ชายชาตรี นารีผล
บ้างครึ่งช้าง ครึ่งม้า บ้างครึ่งคน
ต่างสัปดน ปนไป ในป่านี้
ตัวเป็นคน ใจเป็นคน กุศลชัด
ตัวเป็นคน ใจเป็นสัตว์ น่าบัดสี
ตัวเป็นสัตว์ ใจเป็นคน นั่นแหระดี
ถึงหมานี้ ก็มีค่า ยิ่งกว่าคน
...ยิ่งกว่าคน หมามีค่า ยิ่งกว่าคน
สัตว์ประเสริฐ เกิดเป็นคน ชนผยอง
ดั่งยูงทอง ร่ายแล่น รำแพนขน
อวดศักดา บารมี คนขี่คน
เพราะใจตน ถลำลึก ดึกดำบรรพ์
อันวัวควาย ล้มตาย ไว้เขาหนัง
ได้ฝากฝัง ให้เห็นค่า หลังอาสัญ
มนุษย์เรา ล้มตาย วายชีวัน
ดีชั่วนั้น ปรากฎไว้ ให้โลกลือ
...ให้โลกลือ ว่าใครชั่ว ใครดี
...ให้โลกลือ ใครควรค่า ราคาคน
