ลืมเกิบบ่ลืมเขา
เจ็บยุบ่ล่ะหื้อ จื่อยุบ่เฮ้อ
สมองเบลอบ่เป็นอันกินอันนอน
อยากสิลืมเขาฟ้าวเอาเหล้ามาถอน เมาล่ะนอน กะคือสิลืมได้
แต่มันบ่คือเว้า เขายังอยู่ในใจ
แต่สิ่งที่ลืมได้ มันบ่แม่นเขา
** อยากสิเมาลืมเขามันผัดบ่แม่น บัดลืมแหวนกุณแจ
รถเงินสดกะหาย จื่อทางเมือบ้านกะบ่ได้
อยากลืมเขา แต่เฮ็ดได้แค่ลืมเกิบ
** กินเบียร์เบิดตั้งว่าหลายเติบ สุดท้ายลืมเกิบบ่ได้ลืม
เขา กะว่าสิกินให้เมา ให้เหล้าลบเขาบัดแห่งจื่อได้
เว้าเรื่องความ ฮักคือสิเบิดบุญคัก
จนหมู่เอิ้นอิแหล่โส ว่าโสตาย
เมาจนฮากกะลืมเขาบ่ได้ดอกเด้ออิหมอ
* จบ….เมาเหล้านำหาเกิบให้พ้อ ดีกว่ารอเขา ****
**ลืมเบิดสุอย่างแต่ลืมเขาบ่ได้ๆ ฮากเกือบตายกะลืม
แต่เกิบนั่นล่ะหนา ลืมหมดล่ะสร้อยแหวนนาฬิกาๆ ลืม ได้เบิดล่ะฮอดรถฮอดรา
แต่ยังจําหน้าล่ะอ้ายพุเป็นแฟนเก่า
กะจึ่งว่าเซาบ่ได้ เมาส่ําได๋กะจื่อได้คือเก่า
สุดท้ายลืมเกิบล่ะมันบ่ลืมเจ้า เมาแล้วแห่งคิดเห็น
เหล้าซื้อเหล้า เซ็นกะยังลืมบ่ได้
ลืมแต่ของใช้และของมีค่า เมาแล้ว น้ําตากะไหลคือเก่า
ยังคิดฮอดเจ้าคือเก่าคําแพง