สาวเอย แม่สาวน้อย
เจ้าล่องลอย อยู่ในห้วงอารมณ์
ใครชี้นำทาง ที่ปวดร้าว ระบม
เจ้าช่างสุขสม ในสังคม ไฟสีสลัว
เธอกินเหล้า เธอเข้าผับ
ให้ชายจับ เนื้อน้อง ได้ต้องตัว
หลงแสงสี ที่มัน มืดมัว
เชิญชายชั่ว มั่วกาม แม่ทรามวัย
เธอเขียนคิ้ว ผัดหน้า และทาปาก
เป็นความอยาก ตามกระแส ของหัวใจ
เป็นความเคยชิน ที่เจ้าลุ่มหลง กลิ่นอาย
เริงรมย์ใคร่ ร้อนรุก ขึ้นทุกที
***สาวน้อย ด้อยเดียงสา ระเริงเมือง
ปล่อยปลดเปลื้อง เครื่ององค์ ที่ทรงกาย
แว่วเสียงเพลง บรรเลง เธอออก รำร่าย
เล้าโลมชาย เริงระบำ โลกีย์
นวลอนงค์ เธอหลงเริง ระบำ
มายาระยำ นำเธอทำเรื่อง บัดสี
เรือนร่างน้อย ปล่อยเปลือย กายี
พรหมจารี เธอสรรสร้าง เพื่อสิ่งใด
***
เด็กน้อย เจ้ายังด้อย ความคิด
แต่ชีวิต ยังมีฝัน ยาวไกล
ความสุขชั่วคราว พรากความสาว ของเจ้าไป
เลยช่วงแห่งวัย กาลเวลา จะสอนเธอ
ความสุขชั่วคราว พรากความสาว ของเจ้าไป
เลยช่วงแห่งวัย กาลเวลา จะสอนเธอ