อย่าบอกว่าคิดถึง
ทั้งๆที่ความจริงเธอไม่คิดอะไร
อย่าเอ่ยคำพูดนั้น
ถ้าไม่ใช่แค่ฉันที่ได้คำนั้นไป
รู้ไหมทุกครั้งที่เธอทัก พูดกับฉันว่าคิดถึง ฉันต้องห้ามใจเท่าไร
เพราะฉันไม่รู้ว่าทุกครั้ง เธอพูดสิ่งที่คิดหรือว่าแค่พูดมันไป
แต่เธอคงรู้ดีว่าในใจที่ฉันมี
มันคือเกินคำว่าเพื่อนไปจนไกล
ถ้าความจริงแล้วเธอไม่มีใจจะให้กัน
ก็อย่าทำแบบนั้นจะได้ไหม
อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้าเธอไม่ตั้งใจ
อย่าเอ่ยคำพูดนั้น เพราะฉันพร้อมจะเชื่อ ว่าเธอก็มีใจ
อย่าบอกว่าคิดถึง ทั้งๆที่ความจริงเธอไม่คิดอะไร
อย่าเอ่ยคำพูดนั้น ถ้าไม่ใช่แค่ฉันที่ได้คำนั้นไป
เพราะฉันคือคนเดียวที่เสียใจ
ขอโทษที่ฉันไม่อาจยั้ง ฟื้นให้คิดกับเธอนั้น เหมือนที่เพื่อนควรจะทำ
ขอโทษที่ฉันเก็บไปฝัน เพ้อและคิดจนถลำลึกและล้ำเส้นเกินไป
แต่เธอคงรู้ดีว่าในใจที่ฉันมี
มันคือเกินคำว่าเพื่อนไปจนไกล
ถ้าความจริงแล้วเธอไม่มีใจจะให้กัน
ก็อย่าทำแบบนั้นจะได้ไหม
อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้าเธอไม่ตั้งใจ
อย่าเอ่ยคำพูดนั้น เพราะฉันพร้อมจะเชื่อ ว่าเธอก็มีใจ
อย่าบอกว่าคิดถึง ทั้งๆที่ความจริงเธอไม่คิดอะไร
อย่าเอ่ยคำพูดนั้น ถ้าไม่ใช่แค่ฉันที่ได้คำนั้นไป
เพราะฉันคือคนเดียวที่เสียใจ
แต่เธอคงรู้ดีว่าในใจที่ฉันมี
มันคือเกินคำว่าเพื่อนไปจนไกล
ถ้าความจริงแล้วเธอไม่มีใจจะให้กัน
ก็หยุดทำให้คิดจะได้ไหม
อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้าเธอไม่ตั้งใจ
อย่าเอ่ยคำพูดนั้น เพราะฉันพร้อมจะเชื่อ ว่าเธอก็มีใจ
อย่าบอกว่าคิดถึง ทั้งๆที่ความจริงเธอไม่คิดอะไร
อย่าเอ่ยคำพูดนั้น ถ้าไม่ใช่แค่ฉันที่ได้คำนั้นไป
เพราะฉันคือคนเดียวที่เสียใจ