นั่งมองเธอก็เผลอเคลิ้มไป
รักแรกเจอที่นานสักเท่าไร
ก็ยังตกหลุมรักเธอเรื่อยไป
รักที่ดีต้องเป็นเช่นไร
เมื่อเจอเธอก็เลยได้เข้าใจ
ก็เลยไม่อยากเสียเธอไป
ได้แต่กลัวว่าสุดท้าย ความรักเราจะสลาย
เพราะฉันจำความเจ็บได้ดี
กลัวว่าจะไม่มีใครสักคน ที่อยู่เคียงข้างสักที
ฉันขอให้มันไม่จบเหมือนเดิม
ให้ครั้งนี้มันไม่จบเหมือนเคย
ให้ทุกๆ เช้าที่ตื่นขึ้นมา
ไม่มีน้ำตาจากนี้
ฉันขอให้มันไม่จบเหมือนเดิม
ให้รักนี้มันไม่เป็นเหมือนเคย
ให้ฉันไม่ต้องพูดคำว่าลา
เหมือนที่แล้วมาอย่างนี้
ให้เธอไม่เหมือนเส้นเรื่องเดิม
รักได้พบ ที่พบได้ทั่วไป
เหมือนฉากหนึ่งที่ฉันนั้นฝันไป
แต่มันก็จบเหมือนเดิมทุกที
รู้อยู่แล้วต้องเป็นเช่นไร
ฉันกับตอนจบที่ไม่เหลือใคร
แต่ไม่ใช่ครั้งนี้ได้ไหม
ได้แต่กลัวว่าสุดท้าย ความรักเราจะสลาย
เพราะฉันจำความเจ็บได้ดี
กลัวว่าจะไม่มีใครสักคน ที่อยู่เคียงข้างสักที
ฉันขอให้มันไม่จบเหมือนเดิม
ให้ครั้งนี้มันไม่จบเหมือนเคย
ให้ทุกๆ เช้าที่ตื่นขึ้นมา
ไม่มีน้ำตาจากนี้
ฉันขอให้มันไม่จบเหมือนเดิม
ให้รักนี้มันไม่เป็นเหมือนเคย
ให้ฉันไม่ต้องพูดคำว่าลา
เหมือนที่แล้วมาอย่างนี้
ให้เธอไม่เหมือนเส้นเรื่องเดิม
ฉันขอให้มันไม่จบเหมือนเดิม
ให้ครั้งนี้มันไม่จบเหมือนเคย
ให้ทุกๆ เช้าที่ตื่นขึ้นมา
ไม่มีน้ำตาจากนี้
ฉันขอให้มันไม่จบเหมือนเดิม
ให้รักนี้มันไม่เป็นเหมือนเคย
ให้ฉันไม่ต้องพูดคำว่าลา
เหมือนที่แล้วมาอย่างนี้
ให้เธอไม่เหมือนเส้นเรื่องเดิม
