ย่าง ไปสัยมีแต่คนขี้เดียด
เขา รังเกียจ ขยะ ขะแยง
เป็นหยังคือจั่งเกิดมา
รึเทวดาเพิ่นแกล้ง
จัดสรรค์ปั้นแต่ง ให้ทรมานแบบนี้
บ้าน คือกองขยะเน่าๆ
ข้าว ที่กิน คือ เศษอาหาร
เสื้อผ้าตัวเดียวติดกาย
เกิบบ่ใส่ บ่เคยอาบน้ำแปลงฝัน
อยู่ไปวันๆ เป็นจันทาน เป็นคนชั่นต่ำ
มีแมงสาบเป็นหมู่ มีแต่หนูเป็นหมู่เว้า
ยามหิวข้าว มันทรมาน เกินทน
มีชีวิตแบบบ่มีความหมาย
คันแม่นตาย สิมีบ้อน้อสักคน
เฮ็ดบุญกุศล กรวดน้ำ ทำบุญ ให้มันแน่
ขอใคร สักคน กรวดน้ำทำบุญให้มันแน่