เรายืนห่างกันแค่เพียงเอื้อมมือ ทำไมเธอไม่เห็น
ที่มองดูชัดเจนมันกลับเลือนราง และต่างเป็นมายา
ที่เห็นคือไม่จริง ที่จริงที่เป็น
นั้นเพียงสายตาก็คงไม่อาจเห็น
ยิ่งค้นเท่าไรยิ่งไม่เจอ เมื่อไรที่เจอจะเข้าใจ
แค่หลับตา... เธอจะเห็นยามเธอหลับตา...
เธอจะเห็นตัวฉันเป็นอย่างที่เป็น
ฟ้าไกลสุดตา ทะเลผืนทราย
แม้ภูผาชันหัวใจก็อาจเห็น
และฉันจะอยู่ใกล้กับเธอ ทุกคราวที่ตัวเราห่างไกล
แค่หลับตา... เธอจะเห็นยามเธอหลับตา...
เธอจะเห็นรุ้งงามแค่หลับตา...
เธอจะเห็นดวงดาวตรงขอบฟ้า...
เธอจะเห็นความรักข้างในหัวใจ
แค่หลับตา... เธอจะเห็นดวงดาวตรงขอบฟ้า...
เธอจะเห็นความรักข้างในหัวใจ
